Hoe ouder ik word…

Eind mei hing de toetsweekplanning alweer klaar. Liv had gevraagd of ik weer een planning met haar wilde maken. Ze vroeg er ook bij of ze iets eerder kon beginnen met de voorbereiding, omdat ze dan in het weekend meer tijd over had. Dat bleek een verstandige keuze, want er kwam in de weekenden toch nog van alles tussendoor. Ze werd kampioen, het Nederlands Jeugdkampioenschap en een dagje dierentuin.

Toen Liv op 21 juni thuis kwam na de eerste toetsweekdag hing er uiteraard weer een verrassing voor haar klaar. Voor iedere toets een kaartje met een paar letters. Deze letters vormden aan het einde van de toetsweek een woord.

Twee jaar geleden was dit ook al eens de laatste toetsweek verrassing. Het werd alleen door Corona steeds uitgesteld en dus deden we de entreetickets terug. Toen het dit jaar eindelijk door leek te gaan waren we eerst niet van plan om te gaan. Totdat we de Line up zagen.

Antoon, Snelle, Bram Krikke, Stuk, Sjaak en Bizzey waren genoeg redenen om toch te gaan. Stuk voor stuk voor Liv en Rev artiesten die in hun afspeellijst staan, meezingers dus.

En als het meezingers voor hun zijn, zijn ze dat ook voor ons. Ik kan ze heus niet allemaal woord voor woord meezingen, maar ik kom bij de meesten een heel eind. Er zijn inmiddels zelfs liedjes die ook in mijn afspeellijst staan. Eén van deze liedjes is ‘In m’n bloed’ van Snelle. Mijn favoriet! Je moet hem eigenlijk gewoon zelf even luisteren.

Wat lijk ik op mijn ouders en wat lijken onze kinderen weer op ons. Gelukkig maar, want zo genoten we gisteren allemaal van het Stadsfestival in Hoogeveen. We genoten van de mensen om ons heen, de sfeer, de muziek en het samen dansen! Een mooie beloning voor een jaar hard werken voor Liv èn Rev.

Leren, puberen, lol hebben, jezelf ontdekken, herinneringen maken… dat is opgroeien. En dan hoop ik dat ze over een aantal jaren denken:

Hoe ouder ik word, hoe beter ik begrijp
Dat ik ben geworden wie ik hoor te zijn