Ik ben…. een kind van….

Meestal schrijf ik niet over mijn groep, maar deze week speelde er iets af wat op veel meer pekken een punt van aandacht is.

En dan breng ik het graag onder jullie aandacht.

Dinsdag aan het begin van de avond ontving ik de overdracht via de mail op mijn telefoon. We zitten met ons gezin in de auto dus ik heb even tijd om het rustig te lezen. Ik lees over rekenen, taal en lezen. Ik lees echter ook over bijzondere teksten die op het plein gerapt worden. Ik weet meteen waar het over gaat….

De hit van Jebroer houdt de gemoederen in Nederland lekker bezig.

De tekst kunnen we nou eenmaal niet kindvriendelijk noemen. Toch is het nummer gewoon te horen op de radio en de ook al niet bepaald kindvriendelijke clip te zien op televisie. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook mee kan zingen en dat het nummer daarna moeilijk weer uit mijn hoofd te krijgen is.

Daar hadden veel kinderen in mijn groep ook “last” van. Toen ik het nummer neuriede (ik ga de tekst uiteraard niet in mijn groep 3 zingen) bleek meer dan de helft van de kinderen precies te weten waar ik het over had. We hadden een gesprek over de tekst zonder de tekst te benoemen. Ik heb ze uitgelegd dat dit soort liedjes eigenlijk geen kinderliedjes zijn.

Veel kinderen luisteren naar muziek die in principe niet voor kinderen is geschreven. Vaak is deze muziek ook voor kinderen prima te behappen. En wanneer de tekst niet heel kindvriendelijk is, maar Engels dan vinden wij het vaak ook nog wel ok. Nu is het alleen Nederlandstalig en iets moeilijker te behappen en wat doen we dan?

Gaan we het verbieden? Gaan we het negeren? Gaan we het uitleggen? Gaan we het bespreekbaar maken?

Ik koos in mijn groep voor het laatste. We bespreken het en maken er een afspraak over. We zingen het niet in de klas en op het plein omdat veel kinderen het niet fijn vinden. Daar kon iedereen zich goed in vinden, want dingen die een ander niet prettig vindt doen we doorgaans niet. Ik gaf ze ook de tip om het er met papa en/of mama over te hebben. Of je het wel of niet mag luisteren…. dat beslissen zij.

En dan hoor ik natuurlijk ook bij de papa en mama kant. En dus hadden wij het er met Liv en Rev over. Natuurlijk kennen ze het liedje en kunnen ze het allebei woord voor woord meezingen/rappen. Hier maakten we een combi tussen bespreekbaar maken en uitleggen. Het resultaat:

We hebben het ze niet verboden, maar de tekst wel wat aangepast want….

“Ik ben… een kind van… MIJN MOEDER!!!” bekt net zo lekker mee!