Toen we rond de jaarwisseling een paar dagen op vakantie waren vond Rev tijdens een wandeling rond het meer een steen. Op de steen stond een klein tekeningetje en op de achterkant wat info… “je mag mij houden of verder laten zwerven” en “delen = lief”. Ook werd er een facebookpagina genoemd.
We hebben de pagina opgezocht en een foto van de steen geplaatst. De maker reageerde met een bedankje. Rev besloot de steen mee naar Hardenberg te nemen en daar de steen verder te laten zwerven.
Ik bekeek ondertussen de site met stenen. De mooiste kunstwerken kwamen voorbij, maar ook lieve korte boodschappen waren te lezen op de stenen. De boodschap achter de steen bleek het belangrijkste… mensen blij maken met jouw steen.
Het was in de coronaperiode waar we nog allemaal thuis moesten blijven. Een mooie tijd om even iets anders op te pakken dus. En niet te vergeten: andere mensen blij te maken. Ik bestelde acrylstiften en vernis. De stenen waren makkelijk te vinden, we hebben een tuin vol.
En zo vonden we een nieuwe hobby. Ik vind het behoorlijk degelijk, maar ach… ik loop ook tegen de 40…. Ik vind het ook enorm rustgevend. Stenen en stiften op tafel, laptop met muziek erbij en tekenen maar. Voordat ik er erg in heb is de avond alweer voorbij!
Inmiddels zwerven er al heel wat stenen van ons rond. Van een aantal is een foto geplaatst op de facebookpagina die we achter op de steen zetten. De meeste stenen verdwijnen waarschijnlijk zonder foto op de pagina in een jaszak of komen bij iemand thuis terecht. En ik geloof ook dat er heel veel in de bosjes of de vijver terecht komen. En ook dat vind ik helemaal prima, wie weet vindt iemand ze toch nog eens terug en wordt er alsnog iemand blij van.
Want dat is toch wel de achterliggende gedachte: iemand anders blij maken!
Een kritische nood… van de facebookpagina’s word ik over het algemeen niet zo blij. Er zijn er tientallen… En omdat ik meerdere stenen van verschillende pagina’s vond volgde ik er een aantal. Volgde inderdaad, want de toon op die pagina’s is lang niet altijd leuk en de regels zijn streng. De pagina’s concurreren met elkaar en dat lijkt mij nergens voor nodig. Dus volg ik de pagina’s niet meer en scrol er alleen af en toe even doorheen om te kijken of er 1 van ons is gevonden.
En als je dan ziet dat iemand blij werd van jouw steen, dan word je toch ook zelf weer blij. We tekenen dus nog even lekker door!
