Er zijn van die momenten dat je denkt, geniet ik nou? Vind ik dit echt fijn?
Vandaag had ik ook zo’n moment. Heerlijk warm ingepakt met z’n allen op het ijs. Mooi uitzicht, iedereen deed zijn eigen ding. Wat lieve mensen vragen hoe het met je gaat en schaatsen dan weer verder. Zelf ga je dan ook weer verder. Lach je om je eigen en elkaars gestuntel, geniet je van een dik ingepakte Liv die bijna niets ziet, maar toch mij herkent. En klaag je samen over de kou, maar spreek je ook af morgen weer te gaan.
En dan denk ik toch dat ik heb staan te genieten…
’s morgens…
’s middags…
We lijken haast gelukkig…