Veel mensen vragen mij hoe het met mij gaat. Tegen de één zeg ik redelijk, tegen de ander, naar omstandigheden best goed en weer tegen een ander zeg ik de waarheid, gewoon klote dus!
Aan een enkeling vertel ik wat meer. Gewoon omdat ik het lekker vind om bij sommige mensen mijn hart te luchten. Dan vertel ik over de pieken en de dalen die ik nu ervaar.
Want je emoties komen altijd in pieken en dalen. Ook voor het ongeluk had ik deze. Het verschil met nu is de hoeveelheid en de intensiviteit ervan. Ik merk dat de dalen op sommige dagen meer zijn dan de pieken en dat de pieken veel minder hoog komen de laatste week. Want na een piek volgt bij mij al snel een enorm dal. Een piek komt vaak voort uit iets dat Liv doet of de gedachte aan iets moois en dan bedenk ik wat papa allemaal moet missen….
Ik zie papa al een groot applaus geven aan Liv terwijl zij op haar teentjes staat en denkt dat ze springt. Ik zie hem glunderen wanneer Liv Saar een dikke knuffel geeft. Ik zie hem trots zijn omdat Liv zelf op haar loopfiets stapt en weg rolt. Ik zie hem lachen wanneer Saar achter Liv aan zit… Ik zie het allemaal in mijn hoofd maar ik hoor, voel en ruik hem niet. En het ergste… Hij ziet het niet!
En dan zijn we nog maar drie weken verder…
Gelukkig klopt er nog steeds een klein hartje in mijn buik. Een hartje dat steeds groter wordt en steeds meer een plekje in mijn hart verovert! Gisteren dat hartje weer mogen horen. Ik ben er trots op en had graag papa even gebeld om te vertellen dat alles goed was, net als alle andere keren dat ik bij de verloskundige was geweest.
Ook de afspraak gemaakt voor de 20-wekenecho, 23 januari mogen we komen. Als je mij 4 weken geleden gevraagd had of ik wilde weten wat het wordt had ik hetzelfde geantwoord als nu. Ja!! Als je mij toen naar mijn voorkeur had gevraagd zou ik eerlijk gezegd hebben dat ik hoopte op een jongetje, omdat ik Tim en papa een extra "man" in ons midden gunde. Omdat ik ze al met hun drietjes naar de voetbal zag gaan… Maar nu… ik denk dat ik nu stiekem hoop op een meisje…
Hey lieverd
We hebben het er vanmorgen nog over gehad wat je vader nu allemaal mist van jullie kleine Liv en van de kleine die nog gaat komen en ook van het verdriet wat we allemaal hebben en de tranen niet te vergeten die we het liefst aan niemand willen laten zien maar wat we ook doen en wat we ook zeggen tegen een ander hoe we ons ook voelen het verdiet en het missen van je pappa en onze broer blijft en de tranen blijven ook komen niet altijd maar meestal op momenten dat we aan Rijk denken huilen is ook niet erg hoor het lucht altijd een beetje op en het hoort bij het verwerken ik ben nu zover dat ik probeer om toch op een andere manier met Rijk te praten dat geeft mij een rustiger gevoel maar ik weet niet of het voor de langere termijn help ik zie het wel nou schatjes sterkte voor jullie allemaal
en meisje wat het mensje wat in je buik lekker warm zit ook mag worden als het maar gezond ter weereld komt
Dikke knuffel voor jullie allemaal
Hey lieverd
We hebben het er vanmorgen nog over gehad wat je vader nu allemaal mist van jullie kleine Liv en van de kleine die nog gaat komen en ook van het verdriet wat we allemaal hebben en de tranen niet te vergeten die we het liefst aan niemand willen laten zien maar wat we ook doen en wat we ook zeggen tegen een ander hoe we ons ook voelen het verdiet en het missen van je pappa en onze broer blijft en de tranen blijven ook komen niet altijd maar meestal op momenten dat we aan Rijk denken huilen is ook niet erg hoor het lucht altijd een beetje op en het hoort bij het verwerken ik ben nu zover dat ik probeer om toch op een andere manier met Rijk te praten dat geeft mij een rustiger gevoel maar ik weet niet of het voor de langere termijn help ik zie het wel nou schatjes sterkte voor jullie allemaal
en meisje wat het mensje wat in je buik lekker warm zit ook mag worden als het maar gezond ter weereld komt
Dikke knuffel voor jullie allemaal
sorry
ik heb het twwe keer verstuurd
joke
Hoe stom hoe het ook is, zelfs op dit tijdstip moet ik even kijken hoe of het met jou (jullie) gaat. Nicolle ik ben al heel erg blij dat je toch je gevoelens op deze manier uit, elke keer als ik naar de foto van oom Rijk kijk voel ik pijn maar ook een heeeeleboel vreugde (hoe raar het ook klinkt) Het is zo'n mooi mens en ik geloof er heilig in dat hij staat te juigen langs de :
"zijlijn", voor jullie, voor Liv, voor de kleine die er nog moet komen, voor de korfbal….en bij alles wat er nog moet komen in het leven. Hij gaat nooit meer weg, nooit uit onze harten….
Zorg goed voor elkaar, wij denken aan jullie