Thuis…
Gisterenochtend werd ik wakker met buikpijn. Een raar gevoel dat ik niet echt kon plaatsen. Met de hand op mijn buik het eerste deel van de ochtend door gekomen. Tim eens laten voelen en die voelde ook een "harde buik". We hadden met een hele groep afgesproken te gaan schaatsen dus verder maar niets zeggen.
Na een uurtje terug gegaan met nog steeds dat gevoel in mijn buik. Paar keer vaker naar de wc gegaan maar het hielp niets. Toen alle mensen weg waren even gaan zitten maar het huis zat al snel weer vol.
Tegen 5uur was het nog niet over. Toch maar eens de verloskundige gebeld. Zij had al snel in de gaten dat mijn lichaam aangaf dat het even genoeg is. Het is te stressvol en je moet even naar je lichaam luisteren. Doe het deze week eens even rustig aan, zeg je werk af en ga ’s middags maar eens even liggen. Het verdriet van het overlijden van je vader kan ik niet weg nemen, maar dat betekent niet dat je verder ook maar door moet gaan. Dat was duidelijk!
Dus huilend naar de adjunct gebeld waar ik mij ziek moest melden. Ik moest zoeken naar zijn nummer, want ik heb mij in mijn hele stage en werktijd nog nooit ziek gemeld. Hij begreep de situatie uiteraad en wenste mij sterkte. Ik ben toen eerst maar eens in bad gegaan en heb lekker uitgehuild. Wat is het toch één grote ***** zooi!
Je vader gaat zomaar dood! Je wil graag sterk zijn, maar je lichaam geeft aan dat je een pas op de plaats moet maken. Iedereen kan weer werken behalve ik. Ik ga het deze week dus echt rustig aan doen zodat ik volgende week weer "gewoon" kan werken!
En het was ook echt geweldig om te zien hoe Leonie elke keer de plaatjes van Nijntje aan Liv liet zien. Liv keek er elke keer even naar en ging daarna weer verder met haar slaapdoekje. De liedjes die Leonie zong waren ook wel echt prachtig. Misschien dat we ze haar alleen even moeten leren want de tekst was goed alleen de melodie klopte niet helemaal.
Het mooiste was nog wel dat ze allebei niet door hadden dat wij op de trap aan het luisteren waren.
Heerlijke kinderen!!
Doe het maar rustig aan…even een pitje lager, geeft niks.
Probeer maar te luisteren na je lichaam…. Snap wel dat het niet eerlijk is. "iedereen" gaat werken en jij zit thuis! Geeft niets meid, voor 1x keertje aan jezelf denken 😉
kus
Hey meis
Ik lees net je verhaal van deze dag
We storten ons met zijn allen op het werk in deze periode om er maar niet aan te hoeven denken dat we zonder je pappa en Rijk verder moeten heel oneerlijk is het ook maar denk alsjeblieft ook een beetje aan jezelf en je baby
luister maar naar je lichaam en neem de rust die je nodig hebt
ik weet dat het heel moeilijk is en word maar je moet nu wel even dat doen wat goed is voor jullie
we houden van jullie dikke zoen joke
Doe maar rustig aan!
Even aan jezelf denken hoe moeilijk dat ook is!!
Dikke kus
hey meissie
voel me gewoon schuldig dat we zondag bij jullie langs zijn geweest. had toch gewoon gezegd dat het niet goed uit kwam. denk nu eerst aan jezelf en laat alle tranen maar komen. kalmpjes aan en tot gauw.
groetjes de huttentjes
Dat hoeft niet Lianne, wij sturen geen mensen weg die met ons meeleven. We zijn juist blij dat ze komen! Stel je voor dat er niemand meer zou komen… dan zou ik mij pas rot voelen!