Mijn moeder is jong moeder geworden. Het mooie aan jong moeder worden is dat je altijd een jonge moeder blijft. Want ook al bereik je een middelbare leeftijd nog ben je een jonge moeder, je kinderen zijn immers dan al volwassen.
Het voordeel aan mijn jonge moeder is dat ze ons altijd heeft begrepen. Wij zijn daardoor niet streng opgevoed, maar juist behoorlijk vrijgelaten. Vrijheid in gebondenheid, dat wel. Want er waren zeker regels. Die regels waren zo acceptabel dat wij er zelden tegen in gingen.
We hielden samen van dezelfde tv programma's, mijn moeder begreep onze kledingkeuze en we vonden dezelfde uitstapjes leuk. Door deze gezamelijke interesses zijn wij Aïsha stiekem wel een beetje ons nooit gaan afzetten tegen onze ouders en bleven we graag thuis (komen).
Dat we zo graag bij mijn ouders thuis waren was na mijn vaders overlijden voor ons allemaal erg fijn. Het was niet gek dat we ons verdriet samen deelden en dat we daarom heel veel samen waren. Na mijn vaders overlijden zijn er echt wel een aantal dagen geweest dat we elkaar niet zagen. Dit was echter nooit meerdere dagen achter elkaar.
Daar komt volgende week verandering in. Mijn moeder gaat namelijk anderhalve week voor haar werk naar Hongarije. Ze gaat hier heen met nog een begeleider en 2 clienten. Ze gaan tweedehandsspullen brengen (die mijn moeder al weken aan het verzamelen is) naar het internaat dat Baalderborg daar heeft opgezet, 10 jaar geleden liep Aïsha al stage op dit internaat. Baalderborg heeft daar ook een kaarsenmakerij opgezet. Aangezien mijn moeder en één van de clienten ook voor Baalderborg in de kaarsenmakerij werkt gaan zij daar een dag meelopen. En zo gaan ze dus op werkbezoek naar het buitenland.
Dat is natuurlijk een geweldige ervaring. Ik ben het dan ook helemaal eens met mijn moeders besluit dit jaar wel te gaan. Vorig jaar zag ze het gezien onze emotionele toestand niet zitten en heeft het toen afgezegd. Dit jaar gaat ze en wel maandagochtend al.
Gezien alle mogelijkheden die er zijn om met elkaar in contact te blijven zouden we niet echt bijna twee weken uit het oog zijn. Helaas is die jonge eigentijdse moeder soms wat eigenwijs. Ze vertikt het namelijk om te leren smsen! Ze heeft een mobile telefoon, maar daarmee houdt het al snel op.
Laatst ging er in de winkel waar wij liepen een telefoon. Mijn moeder keek geërgerd om zich heen. Wij hebben erg hard gelachen toen de telefoon weer ging en mijn moeder er achter kwam dat het geluid uit haar tas kwam….
Maar goed ze wil dus niet leren smsen. Zelfs niet alleen het woordjes goed of kan beter. We beginnen daarom maar niet over skype. We houden het maar op bellen en misschien een enkel mailtje.
Aïsha reageerde vanmorgen nog al onverwachts, want mam…. wat wil je dan toch als er over een jaar of dertig een spacewagon ofzo wordt uitgevonden.
Dan ben ik 78! En laat ik mijn door jullie rijden! Prima idee lijkt mij, ik weet zeker dat ik haar tegen die tijd graag in mijn spacewagen meeneem!