En ik dacht… En ik dacht… En ik dacht…
Toen zag ik met bril minder dan nu zonder bril…
Want als verliefde studerende nog thuis wonende jonge meid zag het leven er een stuk zorgelozer uit.
Met het uit huis gaan komen je eigen financixeble verantwoordelijkheden en verplichtingen. Met het krijgen van een baan komen er nog meer verantwoordelijkheden bij.
Het worden van een moeder brengt hxe9xe9l vxe9xe9l moois, maar ook heel veel verantwoordelijkheden en angsten met zich mee.
Maar ik zie het leven vooral door een hele andere bril na het verliezen van mijn vader. Ik zie op de foto heel veel veranderingen. Maar ik zie vooral de glinstering in mijn ogen. De glinstertjes zijn met mijn vader meegegaan. Beetje bij beetje vind ik ze terug, maar ik vraag mij nog altijd af of ik ze allemaal terug zal vinden. Want het gemis blijft nog altijd enorm en de angst om nog eens iemand te verliezen is continu aanwezig. Beiden soms op de voorgrond en soms op de achtergrond, maar ze zijn er…
Ik dacht terug aan een mooie zorgeloze jeugd want…
Want wat hadden we het toch goed!!