Een tijdje geleden heeft mijn oom een trekker gekocht. Niets raars aan zou je denken… Toch wel! De familie van der Veen woont namelijk gewoon hier bij ons in Baalderveld, midden in de bouw.
Ome Henk is op de boerderij geboren en groot geworden. Ik heb bij zijn ouders op de boerderij voor het eerst een kalfje zien geboren. Ik kan mij nog vaag herinneren hoe ze het beestje aan touwen aan de achterpoten door de lucht slingerden om hem bij zijn positieven te krijgen na zijn geboorte (gelukkig hebben ze dat bij Liv iets liever aangepakt).
Nu was er bij ome Henk nog altijd zo’n mooie jongensdroom. Hij wilde, ook al was hij zelf geen boer geworden, heel graag en trekker. En die kwam er een paar maanden geleden!
Daar kwamen ze aangereden, pof pof pof, samen met mijn neefje Robbin, zijn ze net twee tekenfilmfiguurtjes van de bibaboerderij!
Geregeld komen ze even met de trekker langs. Drinken een bakkie koffie en gaan dan op de trekker weer naar huis.
Wij vinden het allemaal geweldig. We rijden om beurten een stukje op het geweldige bakbeest. Nou ja allemaal geweldig… Liv vindt het niets! Elke keer als ze langskomen vlucht Liv naar binnen. Ze gaat erop als ze groot is zegt ze. Dan komt bij mij de vraag boven, wanneer vindt ze zichzelf groot dan?
Nou gisterenavond al! We liepen even een rondje door de wijk, even langs Jeannette en Henk. En daar kwam de trekker in beeld. Wil je even kijken Liv? Dat wilde ze wel. Wil je er even met papa of tanti opzitten? Ook dat wilde ze opeens. Wil je even alleen achter het stuur? Ook dat was ok.
En toen kwam de trekker uit de garage. Het ding maakt een geweldig kabaal en dat schrikt behoorlijk af. Liv, wil je er nog even op? En daar ging ze, op de trekker, een rondje Baalderveld.
Ondertussen probeerde ze boven het lawaai uit te schreeuwen:
"Ik ben een grote meid!"