Liv heeft wel een traktatie verdiend!
De toetsweek zit er namelijk weer op. En het was ook deze keer weer een flinke bak met werk. Ik vraag mij iedere toetsweek weer af wat er eigenlijk getoetst wordt. Willen ze weten hoeveel de leerlingen hebben meegekregen in de lessen? Willen ze weten hoe goed de leerlingen de lesstof beheersen? Willen ze weten of de leerlingen goed kunnen plannen? Willen ze weten hoe zelfstandig de leerlingen zijn? Willen ze weten hoe hard de kinderen kunnen blokken? Of willen ze weten hoe goed ze zich staande houden in een periode van stress? Want 9 toetsen in 7 dagen tijd vraagt echt iets van ze! En als er in zo’n week dan ook nog iets niet helemaal lekker loopt of ze krijgen tussendoor al een onvoldoende binnen dan is het hard trappelen om het hoofd boven water te houden.
Tijdens deze inspanningen proberen wij vooral de druk niet op te voeren. We maken deze weken zo aangenaam mogelijk. Hier hoort ook het “toetsweekpakket” bij. Inmiddels zijn er al heel veel pakketjes aanbod geweest en gelukkig kon ik ook nu weer iets bedenken.
Liv is namelijk gek op de Hema! De tompouce en rookworst dingetjes zijn op dit moment favoriet. En dus kocht ik voor iedere toets een Hema cadeautje. Een Tompouce-tasje, Hema-domino, Rookworst-sokken, Tompouce-shampoo en een Tompouce-maskertje. Maar ook een “kerstbal” in de vorm van een rookworst en tompouce. En voor haar toets Nederlands kreeg ze een oranje t-shirt met rood-wit-blauwe rookworsten die ze meteen de volgende dag bij de wedstrijd van het Nederlands elftal aan kon. Ze was er echter al snel achter dat er 1 cadeautje niet in de tas zat. “Ben je Kunstgeschiedenis vergeten?” vroeg ze mij bij het zien van alle pakjes. Dat was nog even een verrassing…
Dat Liv zo gek is op de Hema heeft ze niet van een vreemde. Wat je bij de Hema kan kopen, koop ik bij de Hema. Ik weet precies waar alles staat en als ze de indeling van de winkel veranderen moet ik altijd weer even wennen. Ik heb deze voorkeur voor de Hema ook niet van een vreemde. Mijn vader ging ook graag naar de Hema. Nou was hij meestal te vinden in de koffiecorner. In mijn pubertijd gingen we bijna iedere donderdagavond met ons gezin of een deel van ons gezin de stad in en dronken dan altijd wat bij de Hema. Mijn vader floot steevast het Hema-deuntje waar wij ons dan uiteraard voor schaamden. Hij verstopte zich gerust tussen de kleding om een bekende te laten schrikken. Hij maakte grapjes met de meiden die daar werkten en die moeten vast wel eens gedacht hebben “komt die rare klant ook weer aan”. Al was die rare klant ook erg geliefd en was het heel bijzonder dat toen mijn vader overleed er bloemen van de Hema bezorgd werden.
Als ik nu in de Hema loop met Liv vertel ik haar de Hema-belevenissen van haar opa. Liv vindt het allemaal wel grappig. Als ik het maar laat om één van deze dingen ook te doen. Meestal kan ik mij wel inhouden en struinen we gewoon lekker door de winkel. De dingen die ze aanwijst zet ik in mijn telefoon. En zo kan ik altijd wel een cadeautje voor haar bedenken. En dus ook deze toetsweek!
En wat is dat laatste cadeautje voor Kunstgeschiedenis dan? Dat is uiteraard een echte tompouce! Om te vieren dat de toetsweek weer “lekker” achter de rug is!
