Langzaam word ik wakker… het is de eerste dag van de vakantie.
Ik kijk op de wekker, 6.10 uur. Ik heb toch zeker 10 minuten langer geslapen dan ik anders op een doordeweekse dag doe. Blijkbaar heet dat uitslapen.
Ik ga eruit en begin te appen met een vriendin met kleine kinderen. Ik denk aan de tijd dat Liv en Rev nog zo klein waren. De tijd waarop ook zij om 6 uur wakker waren. Nu liggen ze nog lekker in bed. Dat maakt dat ik zomaar in het bezit van de afstandsbediening ben.
Ik prijs me gelukkig met Videoland. Er is nog zoveel dat ik terug wil kijken. Waar zal ik beginnen… Ik kies voor de laatste aflevering van Top dokters. Met een kopje thee kruip ik in het hoekje van de bank.
Midden in het programma stapt Rev binnen, ik zet de aflevering op pauze. Liv volgt al snel. Ik trek de conclusie dat afkijken niet meer gaat lukken. Dit is niet een programma dat ik aanbeveel bij de kinderen.
Na wat kletsen over de vakantie en FaceTimen met mijn zus vragen ze keurig aan mij of ik het programma nog af wil kijken. Ik geef aan dat ik dat wel wil, maar dat het niet echt leuk is voor hun. Ze zijn het meteen eens samen…. Kijk maar af mam, gaan wij wel even op ons schermpje… Hum…. Niet echt gezellig, maar wel de kans om het programma toch af te kijken.
Ik pak de strijkplank en al strijkend kijk ik het programma af. Er worden mooie woorden gesproken. Eén stukje schrijf ik zelfs op omdat ik mijzelf erin herken. Als het programma afgelopen is kijk ik naar de tafel… daar zitten Liv en Rev met het ontbijt al op. Bij het zien van mijn kinderen vraag ik mij af… Hoe erg vind ik dit eigenlijk?
