Zoals de meeste mensen wel weten heb ik mijn kinderen met de gepaste regelmaat ziek. Met dat ik denk… "hé, ze zijn al een poosje niet ziek geweest" kondigt de eerste zieke zich aan en daar gaat de tweede vrijwillig in mee. Als ik geluk heb grijpt Tim dat virus dan ook nog ergens uit de lucht en zijn we zo een week verder voordat iedereen koorts-, hoest- en snotvrij is.
Gelukkig ontspring ik de dans altijd. De laatste keer dat ik ziek op de bank heb gelegen was de woensdag voordat papa is overleden, 17 december 2008 dus. Ik durf dus te zeggen dat het met mijn weerstand wel goed zit. Ik word dagelijks in mijn gezicht gehoest en geniest, is het niet door mijn eigen kinderen dan wel door die op school, maar echt ziek wordt ik er niet van.
Gelukkig zijn Liv, Rev en Tim weer hersteld. Nou ja… Rev heeft er nog twee ontstoken ogen aan overgehouden die we nu aan het behandelen zijn, maar ze zijn koortsvrij!
Doe dit maar eens bij een baby van 9 maanden…
Maar toen kwam het…. Na een lekker nachtje rustig slapen (Liv en Rev logeerden bij oma en tanti) werd ik vanmorgen uitgeslapen wakker. Ik had alleen 1 probleem: mijn linker oog wilde niet wakker worden! Mijn lieve zoon heeft 1 van zijn ontstoken ogen aan mij doorgegeven… Vreselijk zo’n geïrriteerd oog. Dus nu zelf ook maar met steriele gaasjes en uitgekookt water aan het werk i.p.v. make-up remover…
En ja… de volgende keer toch maar wat vaker mijn handen wassen tijdens het verzorgen van mijn virusvatbare kinderen.