Dit is het dienblad dat momenteel op mijn grote tafel staat. De kleur van het dienblad heeft niets te maken met het voorjaar of dat het bijna Pasen is. Onze benedenverdieping is wit met zwart ingericht met geel als kleur om het allemaal niet te strak te maken. De bloemen die erop staan en de paaseitjes zijn natuurlijk wel tekenen van het komende voorjaar.
De bloemen zijn voor mij heel speciaal. Ik zou namelijk nooit narcissen op tafel zetten. Ik vind het mooie bloemen voor buiten, maar ik vind ze binnen op een vaas minder mooi staan. Waarom ze er dan toch staan?
In het eerste jaar van de SPW liep ik mijn snuffelstage op de Bloemenhof (de school waar ik nu werk). Ik mocht meekijken bij de kleuters. Ik was er al snel achter dat de kleuters niet mijn ding waren. Dit kwam mede door een vreselijk liedje dat de kinderen daar zongen. Het was zo vreselijk dat hij als je hem eenmaal gehoord had niet meer uit je hoofd ging. Wanneer ik dan ’s avonds met papa Joy en Kaya ging uitlaten zat het nog in mijn hoofd. Gelukkig vond papa het ook geen gehoor dus had ik onderweg mooi iets om hem mee te pesten. Ik zong uit volle borst:
De grote gele trompetnarcis trompettert vier in ’t rond
omdat het weer in aantocht is, omdat de lente komt!
In de jaren die volgeden bleef dit ons liedje. Zodra we ook maar ergsens een "Grote gele trompetnarcis" zagen staan begonnen we te zingen.
Als ik nu ook maar ergens zo’n "grote gele trompetnarcis" zie staan zing ik ook, alleen nu in mijn uppie! Nooit geweten dat ik nog eens zou gaan huilen om narcissen…..
En daarom staan ze nu mooier dan ooit bij mij op de keukentafel!!!
