Over gisteren, de dokter en een flinke regenbui.

Gisteren was mijn laatste werkdag deze week en gelukkig maar wat het 20jarige jubileum van onze school komt mij mijn strot uit! Wat een werk hadden wij als commissie eraan! En ik ben er ook nog eens vrijwillig in gegaan ook….

De kleedjesmarkt gisteren was in ieder geval, ondanks de grote voorbereiding (leuren naar prijzen), wel een succes. Het had qua gezinsplanning wat voeten in aarde. Het zou namelijk tot 18.00 duren terwijl Tim om 18.00 in Almelo moest zijn om de nachtdienst in te gaan. We moesten dus van 17.15 tot 18.00uur overbruggen wat opvang voor de kinderen betrof. Gelukkig kwam Aïsha ze om kwart voor 6 halen waardoor ik zelfs nog kon helpen opruimen!

Om kwart voor 7 fietste ik moe maar voldaan met mijn zakje patat huiswaarts!

De kinderen zaten al in hun pyama en had hun eten zo goed als op. Ik kon na mijn diner meteen Rev naar bed brengen. En omdat we nog steeds naast hem zitten totdat hij slaapt kon ik even bijkomen. Dat even werd helaas een uur (Rev is nog steeds wat ziekjes) waardoor ik Liv bijna niet gezien heb gisteren. Ik heb haar maar lekker op Tim zijn plek gelegd en 's avonds nog maar even naar haar liggen kijken.

Vannacht had Tim dus slaapdienst en draaide ik dus hier thuis mijn eigen dienst. Rev werd 3 keer wakker waardoor de nacht niet echt de rust bracht waar ik zo aan toe was. 

Vanmorgen verliep het opstaan gelukkig vlekkenloos waardoor we om stipt 8.40uur bij de dokter zaten. De dokter sprak met mij over Rev zijn weerstand. De conclusie is dat Rev juist een hele goede weerstand heeft waardoor hij meteen elk virus dat zijn lichaam binnen treedt te lijf gaat, en dat betekent koorts! Niets aan te doen dus….. "Gewoon" de  koorts blijven onderdrukken met zetpillen.

Na de dokter doorgereden naar de Jumbo en de fruitboer op de markt. Door ons overgewicht viel de fiets bijna om met Liv er nog in. Mijn stoere dame volledig in paniek… ach ja zo zijn meisjes. Met de wagen lees fiets vol geladen richting oude oma gereden. Daar even een kopje thee gedronken, een fruithapje voor oma gemaakt en een kus en knuffel bij opa gebracht (mijn oma en opa wonen niet meer samen, oma woont in de aanleuning woning en opa op de geslotenafdeling, gelukkig kunnen ze/we binnen door om elkaar op te zoeken). Toen ik de kinderen weer in de jas had begon het te regenen. Eerst kleine druppies en toen grote druppels. Even wachten dan maar…

Toen het zo goed als droog was bestegen wij onze fiets weer en fietsten richting Baalderveld. We zaten nog geen minuut op de fiets of het begon me toch te plenzen. Rev kon er wel om lachen, ik zag de lol er ook wel van in, maar Liv raakte nogmaals volledig in paniek, ach ja zo zijn meisjes. Als verzopen katjes kwamen we thuis…

We zijn alledrie heerlijk in de pyama gegaan en hebben onze kleren over de verwarming gelegd. Na een broodje en fles warme melk heb ik ze allebei naar bed gebracht. Toen snel wat opruimen om nog wat tijd te hebben om te schrijven. En ja hoor… Rev na een half uur alweer wakker. Uit, zei hij in zijn woorden, dat gaat mooi niet door! Dus maar weer plaats genomen naast zijn bed en gelukkig kreeg hij de slaap nog weer te pakken.

Ik zit nu, met drie roepende wasmanden vol schone was dat opgevouwen wil worden en een piepende wasmachine omdat hij klaar is, achter de computer. En je gelooft het niet, maar ik ben nog in opperbeste stemming ook!