En opeens staat alles mij in de weg. Ik erger me aan de barkrukken die al 2 jaar ongebruikt op zolder staan en binnenkort ouderwets gaan worden. Ik stoor mij aan de ruimte die ik niet heb in mijn voorraadkast terwijl er wel een magnetron staat die we nooit gebruiken omdat we altijd de inbouwcombimagnetron gebruiken. Ik zie het voor me hoe er een volgende druk van de splitternieuwe studieboeken van vorig jaar van Tim wordt gedrukt en wij deze nog mooi hebben staan. En dan opeens krijg ik het in mijn bol….
Ik zet alles op marktplaats!
Het kost even van mijn tijd, maar mijn online winkeltje is een feit. Ik word meteen gemaild en gemaild en gebeld. Al snel zijn er 5 boeken gereserveerd. Ik moet uitzoeken hoe ik ze kan verzenden en wat de kosten daarvan zijn. De verzendkosten zijn immers voor de koper, maar hoeveel is het eigenlijk? Ik informeer op het postkantoor en koop een aantal goede enveloppen en een legio aan postzegels.
Inmiddels zijn de eerste centen overgemaakt naar onze rekening en de boeken verzonden. En ook de magnetron in verkocht, maar dat is een heel ander verhaal.
Er had al een aantal keren een man gemaild over de magnetron. Nadat al zijn vragen waren beantwoord wilde hij wel komen kijken. Hij zou vrijdagavond tussen 20.15 en 21.00uur komen. Prima! En zo stond hij om 20.45uur voor de deur. Liv vond het behoorlijk spannend, zomaar iemand in ons huis die onze magnetron komt stelen.
Hij belde aan en starte met de tekst: "Ik kom voor de advertentie op marktplaats" Prima kom er in. "Ik zal mij eerst even voorstellen". En hij stelde zich keurig voor. De man op fiets van rond de dertig die erg onzeker en eigenlijk ook niet echt intelligent overkwam. Hij bekeek de magnetron, vroeg naar het boekje, hoe hij werkte en hoe hij het klokje in moest stellen. Zijn laatste vraag voelde evenals alle vorige vragen volledig ingestudeerd "is €20 het uiterste bedrag?" Ach voor €17.50 mag je hem ook meenemen. En daar kwam zijn portomonee te voorschijn. Heel gecontroleerd kwamen de briefjes van 5 één voor één te voorschijn. Na drie briefjes stopte hij even want wat nu? Ik redde hem uit zijn vertwijfeling, €15 is ook prima!
Als een kind zo blij vertrok hij met de magnetron onder zijn arm. Hij haalde er nog wel even de het glazen plateau uit, want dat zijn dure dingen wist hij te melden. Toen ik de deur achter hem dicht deed zag ik hem nog net de magnetron achter op zijn fiets zetten en weglopen.
Volgens mij heb ik iemand voor €15 heel erg blij gemaakt! Wat kan een postordebedrijf veel voldoening brengen zeg! Ik ben nu al aan het bedenken wat ik nog meer kan verkopen….
