Het is donderdagmiddag. De kinderen liggen allebei te slapen in hun schone bed. Achter mij draait de droger zo hard als hij kan om ons beddengoed droog te krijgen. Ons dekbed en kussens hangen uit het raam. Lekker in de frisse buitenlucht.
Want fris is het! Daar kwam ik net op de fiets achter toen we fruit gingen halen bij de kraam op de markt. Ik heb mij even flink geërgerd aan een stel oude fossielen! Jemig, wat kunnen die slecht op hun beurt wachten zeg. Je zal toch denken dat ze inmiddels alle tijd hebben? Gelukkig had ik geen haast en heb netjes op mijn beurt gewacht. Nou, op mijn beurt, ik denk dat er minstens drie fossielen voor mij aan zijn gegaan die zeker na mij aan kwamen. De koopman en ik hebben maar een keer na elkaar geknikt, we begrepen elkaar precies. Jammer genoeg begrepen Liv en vooral Rev het iets minder. Voor hen dus maar een lekker krentenbolletje gehaald bij de Hema en voor mijzelf een meergranenbroodje.
En die zit ik nu lekker achter de computer te eten. Eigenlijk zou ik met andere dingen bezig moeten zijn. Ik zou zoveel kunnen doen, maar er komt weinig uit mijn handen. Zou het komen doordat ik mijn moeder toch wel een beetje mis en stiekem daardoor mijn draai niet zo goed kan vinden? Ik weet het niet precies. Ik weet wel dat ik nu aan het werk moet met mijn Persoonlijk Ontwikkelings Plan (POP). En dat is nou net niet mijn favoriete bezigheid. Als ik doe alsof ik maandag ziek ben kom ik er mooi onderuit… onee dat is alleen iets dat je doet in je puberteit…
Heb ik mij na die puberteit nog steeds niet voldoende ontwikkelt dan?
