Er gebeurt van alles in ons leven dat wel het schrijven waard is de laatste tijd. Ik zou kunnen schrijven over blije en verdrietige dingen, over grappige en serieuze onderwerpen, maar toch komt het schrijven er maar niet van. Er vliegen genoeg verhalen door mijn hoofd, maar nu moeten ze nog opgeschreven worden… Dat betekent naar boven gaan om op zolder achter de PC te gaan zitten. Erg ongezellig, koud en donker en dat moedigt niet aan tot veel schrijven.
Dus bij deze een oproep: “wie heeft er nog voor een prikkie een oude laptop in de aanbieding?” Hij hoeft niet mooi, luxe of snel te zijn. Ik wil er alleen maar logjes op schrijven en daarvoor moet ik dus wel op internet, meer niet! Wie weet heeft iemand nog een oud, 2dehandsje liggen/staan.
_________________________________________________
Verder kan ik jullie melden dat ik EINDELIJK na bijna 3 jaar naar de huisarts ben geweest voor mijn hand. De laatste jaren heb ik namelijk bijna iedere nacht, eigenlijk de vroege ochtend, getintel in mijn rechterhand, carpaal tunnel syndroom!
Zo rond een uur of 5 / half 6 begint het tintelen. Ik zwaai dan wat met mijn arm in het rond, laat hem buiten het bed hangen, steek hem hoog in de lucht, alles om het tintelen te laten stoppen. Meestal helpt het alleen als ik er even uit ga, even wat mijn mijn arm en hand doe. Daarna stap ik weer in bed om rustig verder te slapen. En daar heb je het probleem, dat lukt vaak niet.
Wanneer ik mijn wekker om 6.15uur heb staan omdat ik moet werken, denk ik bij elke weg tikkende minuut, nu moet ik er helemaal bijna uit. En wanneer ik niks met de wekker te maken heb, ben ik negen van de tien keer gewoon klaarwakker.
Gisterenavond bedacht ik mij dus dat wanneer ik vanochtend weer last zou hebben ik de dokter zou bellen. Ik heb natuurlijk vanochtend nog geprobeerd te negeren dat het er was, maar helaas mijn hand luisterde niet en was/voelde wederom doof!
Dus vanochtend met ondersteuning van Rev naar de huisarts. Hij vond het een duidelijk verhaal. Ook het onderwerp overgewicht heb ik even langs laten komen, maar volgens de dokter kan ik nog wel 10 kilo afvallen, daar gaat het echt niet van over.
Dan blijven er twee opties over. 1. een injectie in mijn pols, geen garantie mogelijk, maar als het wel werkt ben je meteen klaar. 2. een operatie, bijna gegarandeerd succes, maar wel een paar weken uit de running. De dokter zou eerst nummer één proberen dus ik ook. Dat kon meteen, maar dat leek mij niet zo’n goed plan. Mijn ondersteuning was namelijk niet de rustigste ondersteuning die ik mij zou wensen. En om Rev nou te laten ervaren hoe het is als je moeder geïnjecteerd wordt zag ik ook niet zo zitten.
En zo staat er dus voor volgende week dinsdag een afspraak met de huisarts in mijn agenda. Ik hoop dat ik dan niet ziek ben… of hoop ik dat juist wel?!