Ons kleine meisje wordt steeds een beetje groter.
Ze kwam met nog geen 3 kilo op deze wereld. Was volledig afhankelijk van ons. Leerde al snel van alles en nog wat. Leerde rollen, zitten en lopen binnen een jaar. Ze kletste ons al snel de oren van ons hoofd. Ze werd nog voor ze twee jaar werd wel heel groot, want ze werd een grote zus.
Nu is ze bijna 2 jaar en hebben we een hele grote stap gemaakt. De stap is voor mij misschien nog wel officiëler dan voor Liv zelf. Nu is ze echt geen baby meer. Zoals ze zelf zegt… Livie is een grote meid!
We hebben haar er stapsgewijs aan laten wennen. Eerst twee bedden op haar kamertje. We lieten haar iedere avond kiezen… waar wil je slapen? Maar het werd steeds weer het kleine bed. Voorlezen deden we wel in het grote bed, maar daarna snel terug naar de veiligheid van het ledikantje.
Totdat we vannacht een klein spookje in huis hadden. Mevrouw was klaar wakker en wilde van alles, behalve slapen. De enige manier om haar in slaap te krijgen en zelf ook weer de ogen dicht te kunnen doen was… samen in het peuterbed. Dus benen optrekken en ogen dicht… Na een paar minuten sliepen we. Een uurtje later stapte ik weer in mijn eigen bed. Liv werd na zevenen verbaasd wakker, grote bed? Ja, je bent nu een echte grote meid. Ze was het gelukkig met ons eens waarop wij onze kans schoon zagen en zo het ledikantje, babybed naar de baby hebben gebracht. Zo Rev deze is voor jou!
Nu ligt mevrouw lekker haar middagslaapje te doen. Ze ging zonder er een woord over te hebben in haar nieuwe bed! Wat een GROTE MEID, of niet?!