Wanneer je veel te vroeg afscheid moet nemen van iemand van wie je houdt is het erg fijn dat er veel tastbare herinneringen zijn. Na mijn vaders overlijden werden de mooiste foto’s afgedrukt. Ik zette tientallen foto’s op mijn weblog. Ik zag “nieuwe” foto’s bij familie en vrieden in lijstjes en in boeken. Af en toe kreeg ik een mail met een mooie foto van papa erin toegestuurd.
Na drie jaar heb ik nog altijd behoefte aan “nieuwe” foto’s. Natuurlijk weet ik dat dat niet echt mogelijk is en toch gebeurt het nog heel heel af en toe dat er zomaar een foto van mijn vader boven komt drijven die ik nog nooit heb gezien.
Zo ook op de usbstick van vrienden waar ik de wintersportfoto’s af zou halen…
Dan lach ik met een traan om mijn lachende vader… want door deze foto’s is hij weer even heel dichtbij… ik kan hem zelfs horen lachen!
Een herinnering op beeld
en zicht dat nooit verveelt
Met een traan en lach kan ik naar jou kijken
en zie ik nog altijd hoe wij op jou lijken
Wat had ik graag meer herinneringen gemaakt
helaas werd de toekomst te vroeg gestaakt
Ik herinner mij vooral jou lach…
Ik ben blij dat ik hem vandaag weer even “zag”!
Misschien is er nog wel veel meer waar ik geen weet van heb… Ik laat mij graag verrassen!
