Het einde van de vakantie is nu wel heel dichtbij. Maandag gaat het echte leven weer beginnen.
Mijn nieuwe lokaal is er klaar voor, ik ben er klaar voor.
Ik zal vast en zeker enorm moeten wennen, want alleen al in de gesprekken hoor ik hoe anders het gaat op deze voor mij nieuwe school. Niet perse slechter of beter, maar wel anders en die andere aanpak zal mij nog eigen moeten worden.
Gelukkig voel ik nog altijd dat mijn keuze goed is.
Ik kijk terug op mooie en leerzame jaren op de Bloemenhof.
Mijn afscheid was een prachtige dag met al zijn verschillende emoties, want hoe vaak ik mijn gedicht ook geoefend had, ik hield het toch niet droog…
Bloemenhof.
Met tranen in mijn ogen
stap ik een splinternieuwe school binnen
1990 en het nieuwe
schooljaar gaat beginnen.
Gewoon groep 4 met
rekenen, lezen en taal
Maar wel met een nieuwe
groep, een nieuwe juf en in een nieuw lokaal.
Een klein, onzeker meisje
van net zeven jaar
Vindt de start op de
nieuwe Bloemenhof, ondanks haar grote mond,
best zwaar.
De jaren erop blijft het
faalangstige meisje er zijn
Maar ze heeft het op de
basisschool toch ook heel erg fijn
Met een glimlach kijkt ze
terug op deze tijd
Maar aan alles komt een
eind, dat is een feit.
In 1999 nog maar 15 jaar…
Was dat meisje met de Mavo
klaar
Als 1e jaars
SPWer kwam ze op haar oude school snuffelen
Om de kleuters te helpen
en te knuffelen
Als tweede jaars van de
SPW
Mocht ze het jaar erop met
Mirjam mee.
En wat ze niet had durven
dromen
Ook dat jaar erop mocht ze
als uitzondering weer komen
In dat jaar leerde ze veel
en voelde vertrouwen
Het was in 2002 dat ze van
het vak en de Bloemenhof ging houden
Met een glimlach kijkt ze
terug op deze tijd
Maar aan alles komt een
eind, dat is een feit
En toen startte de Pabo
pas
En moest ze zich echt
bewijzen voor de klas.
Stages op de Akker, Kastanje en Elzenhof
Voelden nooit zo thuis als
op de Bloemenhof
Dus in 2005 kwam ze gewoon
weer
Voor haar LIO deze keer
Van Ria en Dianne leerde
ze het echte vak
En zo had ze in 2006 haar
diploma op zak
Met een glimlach kijkt ze
terug op deze tijd
Maar aan alles komt een
eind, dat is een feit.
En toen is ze gaan
solliciteren op een baan
En is ze naar de Triangel
in Witharen gegaan
Maar in oktober werd ze
alweer uitgedaagd
En voor een pittig klusje
op de Bloemenhof gevraagd
En zo stond ze in 2006
alweer voor een bloemenhof klas
En mocht ze eindelijk zeggen
dat ze een echte collega was
Dat was het enige jaar met
helemaal haar eigen groep
Het plannetje dat er was
liep behoorlijk in de soep
Maar ze was ook heel
tevreden met een parttime baan
Want ze mocht de andere
dagen moederen gaan
Met een glimlach kijkt ze
terug op deze tijd
Maar aan alles komt een
eind, dat is een feit.
Het was de toekomst die
naar haar lacht
En zo kochten zij en Tim
een woning in 2008
Die lach veranderde al
snel in groot verdriet
Omdat haar vader
plotseling het leven liet
Zwanger van haar tweede
kind
Was het het verdriet dat van de blijdschap wint
De bloemenhof was haar
houvast deze tijd
De afleiding hielp haar
door deze strijd
Lieve collega’s trokken
haar er door heen
Een knuffel, kaartje,
knipoog hielden haar op de been
Een klein puntje van licht
Brengt al snel een
glimlach op je gezicht
Met een traan kijkt ze
terug op deze tijd
Aan het gemis komt helaas
geen eind, dat is een feit
En toch heeft ze het weer
enorm fijn
En is blij dat ze de
moeder van 2 gezonde kinderen mag zijn
Liv en Rev zijn haar idool
Voor hen wil ze dolgraag de
beste school
Gelukkig is die school
fijn in de buurt
Het maakt alleen dat haar
weg een andere richting in stuurt
En zo vertrekt ze met alle
lof
Van haar geweldige school,
de bloemenhof
Met een grote glimlach
kijkt ze terug op deze tijd
Helaas komt aan alles een
eind, dat is een feit
