tranen, verdriet, ik mis je zo
huilen op de bank, de fiets en auto
dikke tranen van kom naar hier
kleine tranen wanneer ik een feestje vier
tranen, tranen, tranen, tranen
die een weg door mijn leven banen
een traan voor Rev, een traan voor liv
tranen die mogen en tranen van vergif
Tranen blijven mij maar storen
tranen die bij mijn leven horen
Pap, ik huil zo graag vóór jou
"gewoon" omdat ik je mis… omdat ik van je hou!
Wat jammer dat nou net hier een foto van ontbreekt!
Fam.Rusken XX
Dag Nicolle,
Nadat wij zaterdag bij jullie waren, heb ik zondagmiddag je weblog bekeken. Ik ben er van onder de indruk,ook hoe je over het verlies van je vader schrijft en de invloed die het heeft op jullie leven.We zullen het blijven volgen.
Groetjes, Adri mengerink
Wat een mooi gedicht, je kan je verdriet zo mooi verwoorden! Dat vind ik echt heel knap van je dat je op deze manier zo "mooi, en zoals het is" over je vader kan schrijven. Ik weet niet wat het is om geen vader meer te hebben, gelukkig leven mijn beiden ouders nog, en weet daardoor ook niet goed wat je precies doormaakt, wel weet ik hoe ik me de afgelopen week voelde toen ik droomde dat mijn vader dood was, ik werd diep snikkend wakker, en toen ik weer in slaap viel droomde ik er weer over door. Ik wilde dat het stopte, maar gelukkig was mijn nachtmerrie in de ochtend weer voorbij en voor jou niet! Het blijft, zo moeilijk lijkt me ….
Heel mooi omschreven zeg.
@Liene: Vroeger droomde ik daar ook van. Ik dacht dat ik niet verder zou kunnen leven zonder één van mijn ouders. En ook al gaat het met veel tranen, ik leef toch echt verder. En kan soms echt weer genieten van dingen.