Nachtritje

Het is zaterdagnacht 2.15 uur. Ik sta in de rij bij de gaderobe van discotheek het Podium. Ik ben 15 jaar en weet dat ik om 2.30 uur buiten moet staan. Daar staat namelijk mijn moeder in de auto op mij te wachten.

Ik ben een tiener die niet in zeven sloten tegelijk loopt. Mijn zus en ik mogen best veel, maar aan de afspraken die er zijn moeten we ons dan ook echt houden. En dat doe ik dan ook en zo sta ik nog voor half 3 buiten op de parkeerplaats waar mijn moeder al staat te wachten. De afspraak is dat ik word thuis gebracht door vrienden en anders word ik opgehaald. Meestal zijn er ook jongens mee die mij thuis brengen (Erik, Joost, Jan, Roderik, Luuc en Albert alsnog bedankt). Ook op tijdstippen dat zij nog niet naar huis hoefden brachten ze mij regelmatig thuis. De keren dat we alleen met de meiden gaan word ik opgehaald. Bij het instappen begin ik meteen te vertellen over de avond. Ook op die leeftijd praatte ik al graag en had ik bijna geen geheimen voor mijn ouders. En dus hoorde mijn moeder meteen om half 3 ’s nachts over onze avonturen.

Nu gaat mijn eigen dochter op avontuur. Ze loopt net als ik (nog) niet in zeven sloten tegelijk. De tijden zijn zelfs nog heel acceptabel. We hebben dezelfde afspraak met haar als ik had met mijn ouders, je fietst niet alleen naar huis. En zo stapte ik vannacht om iets over 1 in een ijskoude auto. Gewoon op mijn slippertjes, in mijn joggingpakje met slaaphaar. Want iedereen die mij kent weet dat ik dan echt al even heb liggen slapen op de bank. Het maakt dus ook niet uit hoe laat ik Liv moet ophalen. Of ze mij nu om 1 uur, 2 uur of 3 uur wakker belt, ik onderbreek gewoon mijn slaap.

Ik moet wel altijd even schakelen als ze de auto instapt en begint te vertellen. Ook op dat gebied lijkt ze op mij. En dus probeer ik mij ook ’s nachts in haar in te leven en betrokken te luisteren naar haar verhalen. We verbazen ons er samen over hoeveel jongens en meisjes op dat tijdstip ’s nachts alleen op de fiets op straat zijn. Zouden hun ouders weten dat ze alleen fietsen?

En als we dan zo in het donker met z’n tweetjes naar huis rijden hoop ik dat deze taxi nog heel vaak opgeroepen wordt voor dit soort ritjes. Een paar graden warmer zou wel fijn zijn!