Op het moment dat we hoorden dat ik zwanger was van een jongen zagen we onszelf al aan de lijn staan langs het voetbalveld. Ik zag een jongetje met de bal onder zijn arm naar het voetbalveldje om de hoek rennen…
Er lagen dan ook al snel meer dan 10 ballen in de woonkamer en met dat Rev kon schoppen werd er in huis gevoetbald. Toen hij een sport mocht kiezen was het dan ook al snel duidelijk.
En toch werd hij niet dat jongetje met die bal onder zijn arm. Hij ging veel liever op zijn fiets, skeelers of step buiten spelen. En binnen deed hij kunstjes op de bank. De voetbal bleek van korte duur te zijn.
Met een klein beetje sturing van onze kant ging hij mee naar de korfbal. Totdat we op de camping waren en de buurvrouw vroeg… Zit je ook op voetbal en Rev met enkel een nee antwoordde. De vraag waar zit je dan op volgde. Rev keek mijn kant op en haalde zijn schouders op… geen haar op zijn hoofd die er aan dacht om korfbal te zeggen. Aan tafel bespraken we het en ik meldde hem nog dezelfde dag af. Je moet doen wat je leuk vindt én waar je blij van wordt.
Dus startte Rev toch weer met voetballen, nu bij de club waar het volgens hem hoorde. Hij vond het leuk en werd er blij van, maar nog altijd werd er alleen gevoetbald op de voetbal. Wedstrijden waren gaaf, maar de trainingen gingen steeds met een beetje meer tegenzin. Vind je het dan wel echt leuk? En na heel veel twijfelen besloot Rev na 3 jaar HHC toch te stoppen.
Toen moest er nagedacht worden. Wij vinden sporten belangrijk, het liefst meerdere keren in de week gezien Rev zijn energieniveau. Onze voorkeur ging ook nog uit naar een teamsport. We opperden van alles, maar Rev was steeds niet echt enthousiast. We zouden het even de tijd geven.
Na de vakantie (13 september) mocht Rev mee met zijn vriendje naar turnen. Zijn gymmeester van school gaf de turnles. Met je vriendje bij een vertrouwde meester bleek een goede zet. Wat ook bleek, Rev was er goed in. Als mensen hem vroegen naar zijn sport zei hij toch wel een beetje aarzelend: turnen. Ik word de nieuwe Epke klinkt dan toch stoerder!
Na anderhalve maand (20 oktober) mocht Rev een keertje komen kijken bij de selectie op de zaterdag. Spannend en gaaf! De jongens in “echte” pakjes en grote meiden maakten indruk. Ze liepen op hun handen, konden de spagaat en split, maakten salto’s en werkten samen.
Daar zagen wij voor het eerst dat turnen misschien een individuele sport is, maar dat je het zeker samen doet. Je moet elkaar helpen, vertrouwen op de ander en er wordt samen gevierd als je doelen worden gehaald. En ondanks dat er heel wat turners en turnsters in de zaal waren heerste er een zekere rust. Een fijne plek om te zijn!
Na een paar keer mee trainen op de zaterdag werd in een gesprek (10 november) met de trainer, Rev en ons besloten dat Rev bij de selectie zou aansluiten. En dat hij vanaf dat moment 2 keer 3 uur in de week zou gaan trainen. Zes uur trainen klinkt pittig, maar blijkt heel goed te doen. En als je denkt dat het bij die zes uur blijft heb je het mis. Rev vliegt nog altijd over de bank, oefent iedere dag de spagaat en middenspagaat (split) en maakt salto’s waar hij kan.
Vorige week was er op zaterdag geen training in verband met de vakantie en dat vond Rev maar stom. Ik houd gewoon van trainen zei hij! Precies zoals het moet zijn!
En zo zegt hij nu vol trots: Ik zit op turnen!
– 4 maanden turnen en bijna de spagaat –
