Liv heeft een fijne slaapkamer. Gezellig ingericht. Groot genoeg voor een tweepersoonsbed, een bureau, kledingkast en kledingrek, nog wat kastjes voor o.a. haar wekker, tv en rommel. Ze is graag op haar kamer. Muziek luisteren, tv kijken, chillen.
De afgelopen maanden was haar kamer echter ook haal klaslokaal. Alle lessen volgde ze daar. En dat waren er veel, heel veel.
Het Vechtdal College had de online-lessen namelijk prima voor elkaar. De leraren gaven allemaal op hun eigen manier hun draai aan het online moeten werken, maar ze gaven les. Stuk voor stuk. Er was dus les, er was huiswerk, er waren gezamenlijke opdrachten. De pubers werden ook in beweging gezet. Ze hielden een dagboek bij waar hun actieve momenten in werden genoteerd. Wanneer er vragen waren werden deze beantwoord, zelfs als dat nog even 1 op 1 in een online moment moest. Er was ook aandacht voor de individuele leerling. De persoonlijke begeleiding ging gewoon door. We hadden online-momenten met Liv haar persoonlijke coach, de orthopedagoog en we werden gebeld door haar klassenmentor. Het was dus allemaal prima voor elkaar.
Dat betekent echter niet dat het ook prima was. Voor Liv wel hoor, die dealde met de situatie. Deed wat er van haar gevraagd werd. Zette de wekker, was online, deed haar huiswerk en maakte de opdrachten. Keek tussendoor wat filmpjes, volgde Big Brother nauwlettend, liet de hond uit, bakte lekkere dingen, liep met ons een ommetje en sprak af en toe af met een vriendin. Ze paste zich aan.
Op zaterdag 20 februari startte gelukkig de korfbal weer. Eén keer in de week mag ze weer een uurtje trainen. En dat is heerlijk. Niet alleen doen waar je van houdt, maar ook met een groep leeftijdsgenoten lol maken. En er staat weer iets op de planning voor het weekend.
Toen een paar weken geleden het nieuws kwam dat de basisscholen weer open gingen vertelde ik dat niet helemaal goed. Ik zei namelijk dat de scholen weer open gingen. Waarop Liv reageerde met een “yes”. “Ooooh sorry Liv, het voortgezet onderwijs nog niet”. Uit haar reactie bleek wel dat ze graag weer naar school wilde. En gelukkig is dat moment nu gekomen.
Gisteren werd er gestart met “socializen”. De coaches hadden een activiteit in de buitenlucht bedacht om elkaar weer te begroeten. G3a stapte op de mountainbike en dat leverde naast een gezellige, sportieve activiteit ook een leuk verhaal voor thuis op.
En dan gaan ze vanaf maandag weer met halve klassen naar school! De afspraak is minimaal 1 keer per week. Het Vechtdal College laat de kinderen gelukkig om de dag komen. En zo gaat Liv volgende week op maandag, woensdag en vrijdag naar school. De week daarop is dat dan de dinsdag en donderdag. De andere dagen gaat het online onderwijs nog even door.
Ik heb respect voor de leraren op het voortgezet onderwijs. Er wordt echt wel wat van ze gevraagd. Het ene deel van de groep online, terwijl het andere deel gewoon voor je neus zit. Maar ik hoop dat zij voelen hoe ontzettend waardevol het is dat zij hun deuren weer openen. Er is niet alleen weer live les, maar ook live contact. De leerlingen moeten er weer uit, stappen weer op de fiets, zijn onderdeel van een groep. De gewenste prikkels komen weer een beetje terug.
Door deze stap wordt die fijne slaapkamer weer een beetje minder school en weer meer een plek om muziek te luisteren, tv te kijken en te chillen! En dat vind ik een hele gezonde situatie is een “ongezonde” tijd.
