Gisterenavond onder het eten kwam mijn vriendin Henrieke even wat leesvoer voor de vakantie brengen. We hadden het over hoe haar vakantie was geweest en over onze naderende vakantie. Ik vertelde dat ik toch altijd wel een beetje gestresst was van te voren.
"Een beetje?" Hoor ik drie tafel genoten van mij zeggen. Het blijkt dat ik de hele week al met een kort lontje rond loop. Ik had natuurlijk best in de gaten dat ik door de voorbereidingen voor de vakantie een tikje snel geirriteerd was, maar het blijkt dus niet alleen een tikje snel te zijn, maar gewoon om de haverklap geirriteerd te zijn. Uhmmm… Oké…. maar…..
Ik moet ook niet alleen voor mijzelf de koffer klaarmaken maar ook nog voor Liv en Rev. Ik wil het huis netjes en schoon achterlaten. Ik moet zorgen dat zaterdag de meeste en zondag alle was weg is en gestreken klaar ligt om mee te gaan in de koffer. Ik mag voor mijzelf en de kinderen maar liefst 50 kilo gaan inpakken. Dat lijkt veel is veel, maar elke moeder weet dat je voor kleine kinderen nou eenmaal veel moet meenemen. Ik heb een hele checklist klaar van alles dat ik niet moet vergeten. Wat dacht je van groente en fruit voor de eerste dagen, je weet niet of je snel een fris ogende groenteman gevonden hebt. Jam en pasta voor op brood, als ze goed eten ben ik al snel tevreden. Flesjes voor de melk, blik poedermelk voor Revie (dat drinkt hij bewust nog steeds, zitten meer vitaminen in dan gewone melk en met Rev zijn weerstand…) De zwemspulletjes inclusief de drijfvesten. Wat eigen speelgoed en voorleesboekjes. Genoeg spenen en doekies (het doekie is van beide hun vaste "knuffel"), ik moet er niet aan denken dat ze omdat die er niet zijn niet willen slapen. En dan nog een medicijnen voorraadje; thermometer, vaseline, zetpillen, zalfjes, neusspray, sterriele gaasjes, ors en …. Ik weet het ze hebben daar ook wel winkels, maar als je iets vergeten bent fiets je echt niet even naar de Plus! En oja, ook nog wat kleren.
Dan komt er ook nog bij dat Tim zondag nog een dag moet werken waardoor vandaag toch eingenlijk het grootste gedeelte wel ingepakt moet zijn, ik kan het moeilijk op maandagochtend aan laten komen. Dus ik ben een beetje, of misschien wel een beetje heel erg gestresst.
En toen kwam het ergste, ik heb het echt gezegd, ik had mijzelf ook bij deze degelijke uitspraak voor genomen hem nooit in de mond te nemen en toch heb ik het gedaan…
"Als we er maar eenmaal zijn"!!!! Mama, ik begin je steeds beter en beter te begrijpen!