Nog geen half jaar geleden deden een paar spetters water Liv gillen als een mager speenvarken. Voordat we gingen douchen checkte ze altijd eerst even of haar haren gewassen moesten worden, was het antwoord ja dan daalde de zin tot het nulpunt. Ook het badje stond deze zomer met mooi weer in de tuin, ze speelde er alleen in haar uppie in (of eigenlijk naast), want stel je voor dat iemand je (per ongeluk) nat maakt.
En toen viel aan het eind van de vakantie de uitnodiging voor zwemles op de mat. Ze had er zin in, maar vond het ook erg spannend. Want tja… hier kon je wel eens nat van worden….
De eerste zwemlessen stonden voor Liv in het teken van watervrij worden. Bij het pakken van een speeltje van de bodem schoof Liv het speeltje heel behendig met haar voet naar het ondiepste gedeelte en kon dan heel voorzichtig met haar hand het speeltje op rapen zonder dat haar haren nat werden.
De eerste kijkles showde Liv vol trots haar beenslag. Het plankje voor zich uit of achter haar hoofd, maar altijd met de rode kant omhoog. Blauw is toch ook echt voor jongens en haar groep bestaat ook al alleen maar uit jongens.
Al die stoere mannen om haar heen zijn helemaal niet erg. Geen gegiechel en geklets, maar wel stoere onder water zwemmende haaien en duikboten. Precies wat er moet gebeuren, onder water!
Bij de kijkles van vandaag dook mevrouw dus ook zonder bandjes zittend van de kant door de hoepel. Met een gespannen koppie kwam ze weer boven water, maar ze doet het toch maar mooi. Na de les mocht er nog even gespeeld worden. Met alle haaien wild zwemmend om haar heen vermaakte de dolfijn zich prima onder water. Tien snelle tellen was het record. Tien snelle tellen onder water voor dat meisje dat nog geen half jaar geleden niet eens haar oor in het water durfde te doen.
Kijk haar gaan…
En wederom verheug ik me op de zomer, zittend op een klapstoeltje voor de caravan op het Ermerstrand kijkend naar twee spetterende kindjes in het water!
