Mag hij harder mama, vraagt Rev vanaf de achterbank.
Ik zet de radio op standje “zing maar lekker mee” en zie in mijn achteruitkijkspiegel twee kindjes dansend op hun stoelverhogers. Luidkeels zingen we het liedje mee en hopen dat het volgende liedje ook een favoriet is.
Een gelukkig gevoel betreedt mijn lichaam, het gevoel dat ik ook van vroeger ken.
Toen ik het kindje op de achterbank was dat luidkeels de muziek van mijn ouders mee zong. Ik had geen idee wat ik zong, maar kende veel liedjes van the Eagels uit mijn hoofd. Uiteraard niet met op alle plekken de juiste woorden, maar het leek erop en daarom ging het. Ik hield van the Eagels en nog altijd houd ik van the Eagels.
Ook Tim was ooit dat kindje op de achterbank. Hij zong niet mee met Pink of the Eagels. Zijn repertoir bestond uit bijvoorbeeld de Mama’s en de Papa’s.
De mama’s en de papa’s van kinderen zijn zo bepalend bij de beleving van muziek. In ons gezin maakt muziek vooral blij. Muziek betekent meezingen en dansen. Muziek betekent samen genieten. Dat kan prima op Dirk Scheele of K3, maar nog veel beter op muziek waar we samen van houden.. En zo is nummer 2 van de CD die nu in de auto in de speler zit mijn favoriet. Nummer 5 die van Tim. Nummer 10 is Liv haar lievelings. En nummer 8, de jongen die naar beneden valt, Rev zijn coolste nummer. En na deze 4 nummers zijn we alweer bijna op het Ermerstrand en genieten we daar samen verder met de radio in de caravan lekker aan!
Mijn nummer 1 van de CD…
Wat zong/zing jij op de achterbank?
