Klote!

Lieve papa,

Ik weet niet waar ik moet beginnen

in mijn hoofd spoken honderden zinnen

Het leven gaat door, maar waarom?

Ik wil gelukkig zijn, maar vind het leven maar stom

Ik mopper en ben ontevreden tegen iedereen

kan met mijn verdriet nergens heen

Ik moet zorgen dat ik op de been blijf

ik moet de dagen vullen met de andere vijf

hoe kan ik ooit accepteren dat we nooit meer echt samen zijn

ik zoek een manier om te leven met pijn

nooit geweten dat echte pijn eigenlijk verdriet heet

dat het stukje bij beetje steeds meer van je gevoel af vreet

want wat ik voel kan ik niet meer zeggen

het gemis van je vader is niet in woorden uit te leggen

Er zijn zoveel dingen die mij met jou blijven confronteren

Rustig met de confrontatie omgaan dat moet ik leren

Maar ik wil  zo graag dat je er gewoon weer bent

ik wil dat je de Liv en Rev van NU kent

Acceptatie is dus nog steeds niet gekomen

van geluk kan ik enkel nog dromen

Lieve pap, weet dat ik je ontzettend erg mis

en dat een leven zonder jou gewoon KLOTE is!

Dikke kus je meisje!