HEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEELP!!!
En voor het eerst in mijn twee en een half jaar moederschap is het dan toch gebeurd! Ze hebben mij voor
gezet!
Vandaag was mijn eerste echte vakantiedag. De kinderen hadden goed geslapen en ik ook. Ik had ook een mooi aantal uurtjes gepakt, dus ik begon opgewekt en vol goede moed aan de dag.
Om in de vakantiestemming te komen besloot ik de fiets vol te laden en met Liv en Rev alvast wat kleine vakantiespulletjes te kopen. Een minibadje voor in de koffer en wat nieuwe zoethoudende speeltjes voor in het vliegtuig. Ook wilde ik opzoek naar druifvestjes voor ze.
In de stad eerst wat cadeautjes gehaald die ook nog op mijn "to do lijstje" stonden en toen even gepauzeerd bij La place. Nog altijd geen vuiltje aan de lucht.
Toen we langs de groente en fruitkraam liepen vroeg Liv op haar allerliefst om aardbeitjes. En daar liep mevrouw met een tasje vol aardbeien die ze helemaal zelf ging opeten. Het plantje kan ik er zelf wel afhalen hoor mama…. We hadden nog altijd een leuke ochtend.
En toen nog even naar Terstal. Ik ben al een week opzoek naar een dunne slaapzak zonder voering voor Rev, wie weet vond ik hem bij Terstal. Ze hadden veel, maar niet wat ik zocht. Ze hadden echter wel wat Liv zocht….. Een badlaken met een prinses erop. En daar gingen we!!!
Het was werkelijk waar te gek voor woorden. Toen ik zei dat ze geen badlaken kreeg, omdat ze thuis al een Hello Kitty badlaken had, stortte mevrouw zich ter aarde. Ze zette het op een krijsen en kwam in opstand. We moesten de Hello Kitty handdoek maar weg gooien, ze wilde nu een prinses. De hele winkel heeft begrepen wat Liv wilde; IK WIL EEN PRINSÈÈÈÈÈÈÈSSS!!!!! En de hele winkel had ook al snel in de gaten dat ze hem niet zou krijgen.
Ik vluchte uit de winkel. Op straat probeerde ik Liv nog tot bedaren te brengen , maar aan deze ramp viel weinig te doen. Liv was boos, heel erg BOOS. En haar moeder inmiddels ook. Dus op naar de fiets en naar huis.
En toen moest het hele zooitje ongeregeld ook nog op de fiets. Eerst de tassen in de fietstas, dit terwijl Liv nog steeds om de handdoek riep en snikte. Toen het slot van de fiets en Rev in het stoeltje. Ook Rev zette inmiddels het protest in. Hij overstrekte zich volledig waardoor ik hem met geen mogelijkheid in zijn stoeltje kreeg. Liv jammerde er nog even tussendoor dat Rev niet wilde nee dat had ik ook wel in de gaten. Dan maar even door drukken, Rev zat te huilen! Toen de buggy op de drager. Ik keek even op van mijn bezigheden en zag dat ik beter mijn pet op de grond kon leggen. Ik was een ware attractie. Zelden zoveel bekijks gehad met het op de fiets stappen. Moeders die vriendelijk knikten, oude fossielen die liefjes glimlachten en jonge lui die hard op lachten. Ooh mijn hemel, ik word hier gewoon uitgelachen!
Fietsen Nicolle, gewoon fietsen. Weg uit de stad, weg van de mensen!
Thuis Rev voor de teevee gezet en Liv zo door naar boven gebracht. Ga jij maar eens even rusten jonge dame. IK WIL NIET RUSTEN, IK WIL EEN HANDDOEK!!!!!!! Dan rust je maar niet, maar je moeder moet wel even tot rust komen!