Lieve papa,
Ik weet niet waar ik moet beginnen
in mijn hoofd spoken honderden zinnen
Het leven gaat door, maar waarom?
Ik wil gelukkig zijn, maar vind het leven maar stom
Ik mopper en ben ontevreden tegen iedereen
kan met mijn verdriet nergens heen
Ik moet zorgen dat ik op de been blijf
ik moet de dagen vullen met de andere vijf
hoe kan ik ooit accepteren dat we nooit meer echt samen zijn
ik zoek een manier om te leven met pijn
nooit geweten dat echte pijn eigenlijk verdriet heet
dat het stukje bij beetje steeds meer van je gevoel af vreet
want wat ik voel kan ik niet meer zeggen
het gemis van je vader is niet in woorden uit te leggen
Er zijn zoveel dingen die mij met jou blijven confronteren
Rustig met de confrontatie omgaan dat moet ik leren
Maar ik wil zo graag dat je er gewoon weer bent
ik wil dat je de Liv en Rev van NU kent
Acceptatie is dus nog steeds niet gekomen
van geluk kan ik enkel nog dromen
Lieve pap, weet dat ik je ontzettend erg mis
en dat een leven zonder jou gewoon KLOTE is!
Dikke kus je meisje!
