Rond de zeven jaar geleden werd ik geopereerd aan mijn maag. Ik had in die tijd namelijk bijna continu last van zuurbranden. Tijdens een maagonderzoek (verschrikkelijk onderzoek, echt onmenselijk zonder roesje of verdoving) en een 24uursmeting van mijn slokdarm (een dag en nacht met een slangetje in neus lopen terwijl ik deed wat ik anders ook deed) kwamen de artsen erachter de de zuurgraad in mijn slokdarm erg hoog was, dit kwam doordat mijn maag niet goed sloot.
Tijdens een operatie in Zwolle werd toen een deel van de bovenkant van mijn maag om de opening van mijn maag gelegd waardoor deze opening nauwer werd. Een pijnlijke operatie, maar het idee nooit meer zuurbranden te hebben en er vooral niet meer hele nachten van wakker te liggen en rechtop te hoeven slapen maakte het dragelijk. Na deze operatie leefde ik twee weken op vloeibaar voedsel. Daarna mocht ik voorzichtig beginnen met eten. Dat eten ging in het begin maar moeizaam. Kauwde ik niet goed genoeg dan pastte het domweg niet en moest het er via dezelfde weg weer uit. Je kon het geen overgeven noemen, er was tenslotte nog "niets" mee gebeurd. Het eten gaat tegenwoordig weer prima, al moet ik nog altijd goed kauwen en blijft mijn maag een zwakke plek.
Overgeven had ik sinds deze operatie nooit meer gedaan. Tijdens mijn bevalling van Liv deed ik wel een poging, maar ik kon het domweg niet. Totdat ik gisteren zo ongelooflijk misselijk was dat ik na zeven jaar zelfs kon overgeven. Ik ben een dag flink ziek geweest. Wat voelde ik mij ellendig zeg en dat op de verjaardag van mijn moeder. Ik heb 's middags bijna 4 uur in haar bed doorgebracht en verder als een zombie bij de visite gehangen.
De verjaardag die voor 's avonds nog gepland stond heb ik niet gered sorry Wilma, om half 9 lag ik in bed. Tim is mij na die tijd nog een kus komen brengen en ging toen naar de verjaardag.
Al rond 23uur stond hij alweer bij mij in de slaapkamer. Wat nu? Ik voel mij zo slecht, zei hij. Ik heb zelfs overgegeven op de verjaardag en toen hebben ze mij maar naar huis gebracht. Oke, volgende patiënt dus. Hij kroop naast mij in bed en viel al snel in slaap.
Totdat hij rond 2 uur uit bed vloog! Hij moest overgeven. Dit ging echter gepaard met flink wat lawaai (sorry voor het detail) waardoor ik eerst uit onze kleinste slaapkamer een kinderstemmetje hoorde komen. Ik haalde Rev uit bed en hoorde toen dat Liv ook wakker was. Met Rev op de arm liep ik naar Liv haar kamer. Bij Liv haar bed aangekomen begon Rev ook te spugen…. Rrrrr ik was zelf natuurlijk ook nog niet lekker en dit was wat teveel gevraagd van mijn maag.
Ik zette Rev bij Liv neer en begon op te ruimen. Nadat alles schoon was bekeek ik mijn twee bengels eens goed. Die gaan nooit meer slapen dacht ik meteen. En zo kwam het dat wij om half 3 vannacht met zijn viertjes sport zaten te kijken. Liv herkende meteen een vriend van ons die speelt in het Nederlands korfbalteam en glunderde het uit toen ze hem een paar keer zag scoren.
Toen we net weer naar bed wilden gaan spuugde Rev voor de tweede keer alles eronder. Nu ook zijn pyama en de bank. Rrrrr… er werd wel heel veel verwacht van mijn maag. Tim nam Liv alvast mee naar boven terwijl ik maar weer aan het opruimen en schoonmaken sloeg.
En zo kwam het dat ik rond 3uur voorlas uit Nijntje en net deed alsof ik gek ben. Gewoon net als anders het bedgaan ritueel hanteren en hopen dat ze net zo snel als anders hun ogen dicht doen. En dat deden ze. In alle kamers in het nu rustig. Ik wacht even totdat de wasmachine klaar is en schrijf ondertussen maar een verhaaltje.
En nu maar hopen dat ik zometeen ook zo makkelijk in slaap kom. Ik heb alles bij elkaar opgeteld al heel wat slaap gehad de afgelopen 15 uur.
In een paar uur tijd drie leden van dit gezin overvallen door een "griepje". Dan zal Liv er ook nog wel achteraan gaan. Nou… dat denk ik niet. Die heeft het namelijk donderdag al gehad!
De wasmachine is inmiddels klaar. Even alles ophangen en dan… Weltrusten!