Het heeft even geduurd maar dat is niet zonder reden.
Sinds we terug zijn van vakantie heb ik nog niet rustig op mijn eigen bank gezeten, laat staan achter de computer.
Rev is namelijk ziek. Niet gewoon verkouden, maar echt ziek.
Op vakantie begon het al. Van de 6 nachten heb ik er 4 op de bank geslapen. De eerste nacht ging nog goed. Maar toen begon het. Rev begon met hoesten en kreeg wat koorts. Vooral ’s nachts was hij erg overstuur. Omdat ik niet wilde dat iedereen in huis wakker zou worden ging ik dan met hem naar beneden en zette zijn bedje naast de bank. Daar lagen we dan naast elkaar. Soms te slapen, vaak wakker.
Ook de terug weg liep niet zoals gepland. We zijn om 7.45 vertrokken zodat we tegen een uur of 18 thuis zouden zijn. Het weer zat alleen enorm tegen waardoor we er inplaats van 10uur, 18uur over hebben gedaan.Tegen een uur of 19 was Rev ontroostbaar. Hij had de hele dag al weinig gedronken, maar ook nu hielp een fles niet. Na een dik uur krijsen is hij na een korte stop in slaap gevallen. Vreselijk voor ons, maar vooral voor hem.
Thuis meteen naar bed gegaan. De volgende dag had Rev koorts. Ik dacht de het kwam door al het getrek en dat hij rust nodig had, even moest bijkomen van de vakantie. Hij had alleen ook geen plasluiers die dag en wilde bijna niet drinken.
Toen hij maandagmorgen nog steeds geen plasluier had gehad hebben we de huisarts maar eens gebeld. We mochten komen. De dokter luisterde naar zijn longen en vond het niet goed klinken, hij praatte over een beginnende longontsteking. We moesten naar de kinderarts.
De kinderarts luisterde ook naar Rev zijn longen. Hij vond het niet verontrustend. We moesten alleen zorgen dat Rev in ieder gevaal 700 cc vocht binnen zou krijgen, hij moest weer gaan plassen. Uitdrogen zouden we herkennen aan droge ogen en niet meer zeveren. Voor zijn welbehagen mochten we 3 zetpillen op een dag blijven geven. Met deze informatie gingen we naar huis.
Er kwamen alleen geen plasluiers en 700 cc vocht kregen we er echt niet in. Toen hij dinsdagochtend nog steeds niet geplast had heb ik maar weer de huisarts gebeld. Deze verwees weer door naar de kinderarts. Na een kort telefonisch gesprekje moesten we toch maar weer komen.
Bij de kinderarts plaste Rev gelukkig. Mooi dat hij plaste, maar waarom wilde hij niet drinken? De kinderarts(een andere) luisterde naar zijn longen en keek daarna in zijn oren. Haar reactie: "Dat deze kleine man nog kan lachen". Hij had een fikse oorontsteking! Liggen doet dan extra pijn en een hele fles liggend drinken is dan niet te doen. Oké, arm ventje. De oorontsteking was dus het probleem. Maar ons probleem was toch echt het drinken. Hij moest hoe dan ook meer vocht binnen krijgen. We moesten onze creativiteit aanspreken. Probeer op alle manieren die je kan bedenken vocht toe te dienen. Veel fruit, toetjes, kleine slokjes diksap of water. Maak ijsjes en laat hem hier op sabbelen. Als hij maar weer plast! Ook kregen we een recept mee voor een neusspray. Een medicijn voor volwassenen die we hoogstens een week mogen gebruiken, dit om de druk van zijn oren te halen. En hij krijgt iedere 6 uur paracetamol, ook snachts. Als het niet beter zou gaan moesten we bellen. En als we het de volgende dag niet vertrouwden mochten we weer komen.
En daar begon onze dagtaak. VOCHT! VOCHT! en nog eens VOCHT! En het werkte. Rev plast weer. Door de continue onderdrukking van de pijn drinkt hij zelfs weer. Drie kwartier tot een uur na het geven van de zetpil is de pijn het minst en drinkt hij bijna een fles leeg. Het is even puzzelen af en toe, maar het werkt! Vanmorgen heeft hij zelfs weer een half uur vrolijk in zijn uppie in de box gespeeld. We gaan de goede kant op!
Ter info… Ook de waterpokken hebben zich meester gemaakt aan Rev. Voor ons bijzaak, maar het maakt zijn "looks" nog treuriger.
