Het is ze gelukt. Ze hebben mij na iets langer dan een maand er weer onder gekregen. Ik ben ziek!
En nog wel ziek thuis. Voor het eerst in mijn leven heb ik mijn werk op moeten bellen om te zeggen dat het niet gaat lukken om te werken. Ik heb met moeite Tim geholpem mijn eigen twee kinderen de deur uit te werken. Maar moet er niet aan denken om er met 21 aan de slag te gaan….
Eigenlijk was ik gisteren ook al wel ziek. De hele ochtend had ik het ontzettend koud. Wat een geluk dat de thermostaat van ons hele gebouw bij mij in de klas hangt. Ik heb hem toen dus maar even een paar graden omhoog gedrukt. Mijn collega vroeg tussen de middag of de verwarming kapot was ofzo, het is hier zo bloedheet… Oeps! Dat ik het koud had lag dus aan mij….
De middag ben ik doorgekomen op twee asprines. Toen ik eenmaal thuis kwam was de pijp echt leeg. Bel maar naar je werk dat je morgen niet komt zei Tim toen al. Tuurlijk bel ik niet nu al! Ik ga optijd naar bed en dan voel ik mij morgen vast een stuk beter. Ik ben gisterenavond om kwart voor 9 gaan slapen, maar helaas voelde ik mij bij het opstaan verre van beter. Dus de stoute schoenen aangetrokken en toch maar gebeld om te zeggen dat het vandaag niet gaat lukken om te komen.
Het is dus nu echt verledentijd dat ik kan zeggen dat ik nooit ziek ben en een afweersysteem van een tijger heb. Binnen anderhalve maand tijd twee keer ziek geweest. Toch volgend jaar een griepprikje overwegen?
En nu? Nu naar bed!