We gingen precies in de goede weken op vakantie. Spraken echt niets af op zaterdag. En de maandag en woensdagavond waren we niet beschikbaar.
Jaren lang was korfbal zo belangrijk voor ons dat het negen van de tien keer op de eerste plek kwam. Als we ons voor een training of wedstrijd afmelden waren we echt ziek of geblesseerd. Eén keer kwam het voor dat we wel op vakantie gingen in het seizoen. De jaarwisseling 2004/2005 in Oostenrijk met een hotel vol familie, vrienden en kennissen ging na stevig beraad toch voor de korfbal en dus misten we twee trainingen en een wedstrijd. Consequentie… Tim werd van het eerste team naar het tweede gezet. Balen, maar een plek in 1 moest je “verdienen”.
Totdat ik ging werken en werk toch echt voor de korfbal moest gaan. Een contactavond kon ik immers niet verzetten voor een training. Ik stopte en nam afscheid van de selectie. Tim ging door dus de instelling rond korfbal werd niet anders.
Liv werd geboren in een korfbalvrijweekend en dat kwam toch eigenlijk wel goed uit. Echter ook met Liv moedigden we het eerste team aan. Zelfs de uitwedstrijden gingen we als het even kon mee. Een gezellige periode waar ik met een warm gevoel aan terug denk.
Het jaar daarop veranderde Tim van baan en ging onregelmatig werken. Zo onregelmatig dat spelen in de selectie niet meer mogelijk was. En zo hoefden we opeens de zaterdagen niet meer vrij te houden en konden op vakantie of een weekend weg zonder rekening te houden met de korfbal of voorbereiding hiervan.
Een aantal jaren heb ik regelmatig op zaterdag gedacht… wie had er ooit gedacht dat we de zaterdag dat de selectie thuis speelt niet zouden gaan kijken?
En nu heel langzaam sluipt de korfbal weer in ons leven. Inmiddels trainen beide kinderen op woensdag. Op vrijdag train ik (met) een aantal ouders een uurtje in de sporthal. En Tim traint regelmatig op een woensdag of vrijdag mee. Op zaterdag moet Liv meestal een wedstrijd spelen. We kijken bij onze vriendjes (of moet ik al vrienden zeggen) en bij Tim zijn broertjes die in het eerste spelen. Spelen zij niet thuis dan speelt het derde wel thuis (en ook hier is Tim regelmatig van de partij) en zitten we alsnog op de tribune. Inmiddels maken Tim en ik ook beide weer deel uit van verschillende commissies.
En nu denk ik regelmatig op zaterdag… wie had er gedacht dat ik weer iedere zaterdag in de sporthal te vinden zou zijn?
Ik zie de golvende beweging bij meer korfbalfamilies. Mooi om te zien hoe de korfbal met je mee groeit. Actieve en passieve jaren wisselen elkaar af, maar wat het belangrijkste is… ik voel me er altijd thuis en welkom!
