Woensdag 20 oktober 2010, maar het is toch al vrijdag…
Dat dacht ik ook gisteren toen ik op het toilet de verjaardagskalender bekeek. Ik zag namelijk dat mijn neefje jarig was die dag en ik zag ook opeens dat er voor die dag ervoor iets in rode lettertjes stond geschreven. Ik dacht, het is ons weer gelukt, zelfs nu het op de kalender staat…
20 oktober is namelijk de datum dat Tim en ik "verjaren". En afgelopen 20e waren Tim en ik alweer 8 jaar samen!
Ach, eigenlijk niets bijzonders hoor. Wij houden toch niet zo van cadeautjes en bloemen op deze voorgeprogrammeerde (zo voorgeprogrameerd zijn ze eigenlijk dus niet) dagen. We krijgen of geven elkaar liever zomaar iets. Dan is het echt een verrassing.
Maar goed het is toch best leuk om op zo'n datum elkaar eens even aan te kijken en te denken….
Acht jaar verder!
Wat 8 jaar geleden niet zo makkelijk begon is daarna toch altijd vrij makkelijk verder gegaan. Tim zijn verkering ging uit op 11 september 2002. Toen ik dat hoorde zag ik mijn kans schoon… Het duurde nog geen maand om hem te pakken te krijgen.
De eerste weken bleef Tim een beetje zweven tussen haar (lees je nog altijd mee?) en mij. Negentien jaar was ik en Tim was mijn eerst echte vriendje. Ik was smoorverliefd en viel kilo's af (zou voor nu ook wel wat zijn). Mijn ouders hadden Tim ook redelijk snel binnengehaald (papa had wel zoiets.. daar gaat mijn kleine meisje) en dat was belangrijk voor mij. Vanaf dag 1 kwam het niet vaak voor dat we elkaar een dag niet zagen. Anderen vonden dat vaak wat teveel van het goede… Daar trokken wij ons niets van aan.
Toen Tim ging korfballen in Enschede kwam er een dipje in onze relatie. Het heeft toen een paar dagen flink geonweerd. Ik vroeg Tim te stoppen in Enschede en dat deed hij.
Drie en een half jaar na ons eerste afspraakje gingen we samen wonen. In die tijd werkte tim al en een half jaar, later kreeg ik mijn baan in Witharen en een paar maanden later al mijn huidige baan. We hadden een goed leventje samen. En gooiden in oktober van dat jaar samen op Bonaire de pil in een fles de zee in….
Een paar maanden later was ik al zwanger. Je wil niet weten hoeveel mensen hebben gevraagd of het een ongelukje was… Nee! Liv was helemaal gepland! We hadden ons voorgenomen om eerst in de flat te blijven wonen. Ons streven was om voordat Liv kon lopen in een huis te wonen met tuin. En dat lukte. We kochten het huis waar we nog steeds wonen. Een heerlijk huis vlak bij mijn ouderlijk huis. Papa knapte het van top tot teen op. In de tijd dat we aan het klussen waren deed ik een zwangerschapstest… Ik was zwanger van onze tweede.
Een paar maanden genoten we van alles dat we hadden. En toen gebeurde dat wat bij iedereen bekend is. Papa kreeg dat klote ongeluk en was er niet meer! Tim zat met zijn eigen verdriet, maar was er altijd voor mij. Hij heeft nooit gezucht of een kwaad woord gesproken als ik er weer eens door heen zat. Dat is toch heel gewoon… Natuurlijk is dat het, maar je relatie moet het wel maar even aan kunnen. En dat kan het. Ja kan, want het blijft een gemis in ons leven. Het leven van mij, maar ook dat van Tim.
En toen werd ons Revie geboren. Bijzonder om er weer een "man" bij te krijgen. Dat kleine mannetje zorgde samen met zijn zus voor leven! Leven waarvoor wij moeten leven! En dat doen wij samen heel erg graag. Na 8 jaar bestaat ons gezinnetje uit twee mannen en twee vrouwen. We wonen in een leuk huis in een leuke buurt en hebben allebei een leuke baan. We doen ook nog altijd leuke dingen samen. Met de hulp van mama en Aïsha loopt alles vrijwel altijd op rolletjes. En die rolletjes lopen grotendeels op humor. Wat er ook gebeurt… altijd blijven lachen (nou ja… bijna altijd).
Net als toen!
Niet zo'n duidelijk foto = foto van foto.
Met het vergeten van onze 8 jaar samen vergaten we ook iemand te smsen voor haar verjaardag… Sorry! Maar morgenavond zijn we van de partij hoor! Bij deze alvast… Nog van harte gefeliciteerd!