Iedereen verwerkt alles op zijn eigen manier…
De één praat graag, de ander luistert liever.
De één sluit zich het liefst op, de ander gaat er liever op uit.
De één sport alles eruit, de ander levert liever geen inspanning.
De één slaapt graag, de ander slaapt alleen als die echt moe is.
En ga zo maar door… iedereen doet het op zijn eigen manier. En dat moet, mag en kan bij ons ook.
Zo is Tim geen prater en ik, zoals velen van jullie weten, wel. En toch botst het niet! Tim vindt het niet erg dat ik er veel over praat en ik vind het niet erg dat hij er niet veel over zegt. En toch merk ik vaak dat het hem bezig houdt. En als hij er dan wel wat over zegt, vind ik dat toch ook wel fijn. Zo ook vanmiddag…
Tim ging "het terras" in de achtertuin schoon spuiten. Bij gebrek aan eigen materiaal werd de hoge drukspuit van papa gebruikt. Tim was nog geen kwartier bezig of het begon te motregenen. De motregen werd gewone regen. De gewone regen werd een stortbui. En de stortbui werd een hagelbui. Maar Tim ging stug door! Toen hij klaar was en weer binnen kwam zei hij:
"Ik heb nog wel even aan je vader gedacht… Zou hij met dit weer even willen laten weten dat hij er is… of zou hij willen testen hoe het met mijn doorzettingsvermogen zit of zou hij mij gewoon even willen pesten… Ik denk het laatste" zegt hij.
En dan denk ik: fijn dat we zo verschillend zijn, maar toch vaak hetzelfde denken!
