Het is geen weer om achter de computer te zitten! En al helemaal niet op een bloedhete zolder, maar voor mijn trouwe lezers toch een logje:
Een lief kaartje, mailtje of smsje is in deze tijd van mijn leven vaak een welkome afleiding.
Meestal staan er liever woorden op/in. En vaak de vraag… "Hoe gaat het?"
Ik kan altijd wel antwoorden dat het goed gaat. Want naar omstandigheden gaat het vaak ook best goed. We redden ons, proberen er elke dag weer het best van te maken, doen leuke dingen samen en zitten niet alleen maar bij de pakken neer. En dat vind ik goed van ons en dus antwoord ik gerust met "goed".
Maar die "goed" betekent niet dat ik mij ook ‘echt goed’ voel, dat ik geniet van het ‘hele leven’….
Want het gemis om papa beheerst hoe dan ook mijn leven. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Papa komt op een dag geregeld langs.
Loop maar een dagje mee…
- Vanmorgen opgestaan. Liv wil graag suikerbrood. Wat wil je drinken, vraag ik. Sisi! Oke, dan moet ik een nieuw pak aanbreken. Ik probeer het pak open te maken, maar dat gaat moeizaam. Wat had papa toch ook altijd een hekel aan al die rotverpakkingen….
- We zijn allemaal in de kleren en staan op het punt te vertrekken. Ik voel nog even.. Heb ik papa’s ketting wel om? En trek dan de deur achter mij dicht.
- We rijden weg. Ik kijk de Gele Lis in… geen bus, papa is er dus niet!
- Bij elke volkswagentransporter bus die ik wel tegen kom denk ik aan papa. Ik word er ook nog verdrietig van als hij donker grijs is en deuren ipv een laadklep heeft.
- Tim zet mij af bij de stervideotheek. Hij rijdt naar zijn werk ik loop richting de stad. Doe je voorzichtig roep ik hem nog na…. En ik denk… we hebben sinds papa’s ongeluk nog nooit een dvdtje weer gehuurd.
- We lopen richting de Hema. Zal ik even wat met Liv en Rev gaan drinken? Waarom niet. Het is net half 10 geweest en nog rustig. Ik heb het je nooit durven vragen zegt de koffiedame maar het was toch niet jou vader….
- Ik zit met Liv en Rev op het terras. Naast ons zitten ook twee vaste klanten. Een echtpaar… Hun wel, ik word er toch weer verdrietig van.
- We gaan naar de Xenos, ik zoek wat leuke kaartjes uit. Op 1 kaartje staat een lieveheerstbeestje (papa’s tattoo torretje/lieveheerstbeestje), er staat op: Geluk zit in kleine dingen…
- Ik loop naar de musicstore om een cadeaubon te halen. Daar staat de cd van de Eagels, ik heb hem nog nooit weer opgezet denk ik.
- We lopen door richting de bakker, langs de bloemist. Ik denk; Staan er nog bloemen bij papa’s foto?
- Door naar de bakker. Ik neem een schuimgebakje voor oma mee. Papa hield meer van een moorkop of appelgebak denk ik bij mijzelf.
- Dan naar oma. Het eerste dat ik zie als ik binnen kom is papa’s foto. Ze praat niet over hem, maar haar stevige knuffel zegt genoeg.
- Als we naar huis lopen weet ik dat Liv de foto ook heeft gezien. Poopa heemelen zegt ze. Nee leuk. Nee lieverd dat klopt, opa is in de hemel en dat is helemaal niet leuk. Drietig! Ja daar word je inderdaad verdrietig van.
- Ondertussen fietst mij een opa met kleinkind tegemoet. Fietsie zegt Liv. Ja die zijn lekker aan het fietsen.
- Bijna thuis zie ik een auto staan. In het nummerbord herken ik papa’s initialen, RJ!
Thuis breng ik Liv naar bed en leg Rev over in de box. Ik plof op de bank met een koud glas drinken en een Mamatijdschrift. Dat was mij het ochtendje wel, ik hoop dat er dit keer geen "opaverhalen" instaan…