Vorig zomer gebeurde het volgende:
Er werd bij mijn moeder aangebeld. Een klein meisje stond bij haar voor de deur. Het was een buurmeisje van de overkant. Ze kwam vragen of Liv ook buiten mocht spelen. Toen mijn moeder zei dat dat niet kon omdat Liv thuis was, zag je het meisje denken. Ze reageerde dan ook verontwaardigd:
"Thuis, maar dan kan ze toch gewoon buiten komen spelen!"
Nou ze is bij haar eigen huis. Het huis waar ze met haar papa en mama woont. Het buurmeisje:
"Maar woont ze dan niet hier?"
Het is voor de kleine buurmeisjes bij mijn moeder en Aïsha uit de straat ook wel moeilijk te volgen. Er is een oma, een mama, een tanti en een papa. Liv en Rev hebben een eigen kamer aan de Gele Lis, een erg mooi bed, een eigen stoel en speelgoed, eigenlijk hebben ze alles daar. Er is alleen één maar, ze wonen er niet.
Toen wij erachter waren dat die meiden het lastig vonden om dit te begrijpen heb ik ze een keertje naar een straatje verderop meegenomen. Naar ons eigen huis. We hebben ze Liv en Rev hun kamertjes laten zien, hun bed, hun stoel en hun speelgoed. En toen hadden ze in de gaten dat Liv niet hun buurmeisje was, maar alleen af en toe soms heel vaak bij hun oma en tanti is.
Of ze het ook helemaal kunnen plaatsen weten we natuurlijk nooit zeker. En dan werden ze vandaag ook nog eens in de war gebracht. Liv en Rev waren namelijk uitgenodigd voor het straatfeest van de Gele Lis. Een echt prinsen en prinsessenfeest. Want ook al wonen ze niet in deze straat, voor de kinderen horen ze er gewoon bij!
Ze hebben een heerlijke middag gehad. Ik heb voor de gelegenheid ook maar de "Hello Kitty taart" aangesneden.
Helaas weten de "grote mensen" heel goed dat wij niet meer thuis wonen dus gaan wij nu thuis aan de pizza en laten de BBQ aan onze neus voorbij gaan. Veel plezier buurtjes van mama en Aïsha.
(Foto's volgen later)
