Lezen is nog nooit echt mijn hobby geweest. Toch vind ik het best leuk om af en toe een goed/mooi boek te lezen. Ik moet er alleen wel echt de tijd voor hebben. Ik ben namelijk geen snelle noem het gerust hele langzame lezer. Ik moet dus echt de rust en de tijd hebben om mij over te geven aan een boek. Ik noem het over geven, want als ik er eenmaal in zit kom ik er ook bijna niet meer uit. Dan leef ik de hele dag in mijn boek. Komt elke keer het verhaal weer voorbij en kan ik maar moeilijk bij de orde van de dag blijven. Je begrijpt het al, een boek lees ik eigenlijk alleen in de vakantie.
En toch lees ik wel het één en ander, maar dat zijn vooral tijdschriften. Mooi woord "tijdschriften", inderdaad voor mij een schriftje met tekst als ik even tijd heb. Meestal 's avonds op de bank als Tim voetbal zit/ligt te kijken.
Ik ben geabonneerd op twee bladen, de Viva Mama en de Kek Mama. Verder valt er ook nog zo nu en dan een Wij jonge ouders op de deurmat en krijgen we nog wel eens een ander blad cadeau. In deze bladen lees ik wat Hot en Not is in de wereld en blijf ik nog een beetje bij wat betreft het laatste roddel nieuws.
Zo las ik in de laatste Kek Mama de column van Isa Hoes. Ze schreef een stukje over het leeftijdsverschil tussen haar twee kinderen Vlinder en haar zes-en-een-half-jaar oudere broer Merlijn. Ooit had ze zich namelijk voorgenomen dat zij geen nakomertje zou krijgen, juist omdat ze zelf een nakomertje was geweest. Dat zou ze haar kinderen nooit aan doen… Maar het leven valt niet altijd te plannen…. schrijft ze dan.
En een paar dagen na het lezen van dit stuk bleef deze zin maar door mijn hoofd spoken. Merlijn en zijn véél jongere zusje Vlinder zijn opeens vaderloos. Inderdaad… Het leven valt niet altijd te plannen…
Afgelopen weekend lag ik "heerlijk" op de bank de Helden te lezen. Ik las het openhartige verhaal van Yuri van Gelder. Bijzonder om te lezen hoe open hij praat over zijn misstap. Hij wist meteen dat het geen zin had om schijnheilig te gaan doen, zoals veel betrapte sporters. Hij had voor zichzelf meteen besloten dat hij moest boeten voor zijn fout. En dat boeten heeft hij gedaan. Een jaar lang is hij geschorst geweest. En of hij ooit weer gaat gebruiken? Het is heel simpel zegt hij: dat spul weer pakken betekent nooit meer sporten. Dus NEE, ik heb het meegemaakt en mag van geluk spreken dat ik mijn status weer kan terugverdienen.
En nu lijkt het er toch echt op dat het hem weer is "overkomen". Is hij dan nu toch schijnheilig aan het doen door alles te ontkennen of heeft trainer Bram van Bokhoven iets verkeerd geïnterpreteerd?
Ik heb nog wat ongelezen artikelen liggen. De bovengenoemde bladen zijn nog lang niet allemaal van A tot Z gelezen. Ik ben benieuwd wat ik nog meer tegenkom en wat er dan weer staat te gebeuren…