Dit is Loet!
Loet is onze trouwe viervoeter. De liefste knuffelbeer die er is. Hij houdt van aandacht en leven om zich heen. Heeft Loet even geluk, dat is er bij ons eigenlijk altijd. Loet woont namelijk in twee huizen en zoekt over het algemeen het plekje op waar hij dichtbij de mensen kan zijn.
Officieel is Loet van mijn moeder dus ’s nachts is hij altijd beneden. Overdag kiest Loet zelf waar hij wil zijn. Als de kinderen thuis zijn is hij meestal bij één van hun. Loet valt ook eigenlijk altijd samen met Rev in slaap. Rev slaapt veel sneller als Loet bij hem ligt. Veel mensen denken nu vast, bah een hond in bed. Dat dacht ik in eerste instantie ook, maar je verlegt je grenzen. Loet mag niet onder de dekens en gaat zelfs niet op het bed als het dekbed opengeklapt ligt. Loet weet precies Rev zijn bedtijd en als Rev iets later naar bed gaat dan normaal, dan gaat Loet zelf alvast naar bed. Loet is een Labradoodle en haart niet. Best knap voor zo’n grote knuffelbeer!
Een Labradoodle inderdaad. Wij kozen voor een Labradoodle, omdat Rev allergisch is. Een Labradoodle is zo’n hond die je inmiddels op elke hoek van de straat ziet en waar de wachtlijsten enorm voor zijn. Een hond met een hoog knuffelgehalte!
Ooit liepen we juist met het tegengestelde aan de lijn. Hadden we honden die je bijna nooit zag en waar mensen met een grote boog omheen liepen.
Toen ik 10 jaar was kregen wij onze eerste Bull Terrier. Mijn vader was verliefd op dit ras en heeft even zijn best moeten doen bij mijn moeder voordat er één in huis kwam. Bull Terriers zijn krachtig ogende honden, maar echte softies. Mijn vader zei altijd “ze zijn mooi, omdat ze zo lelijk zijn’. Ik ben al net zo verliefd op ze als mijn vader.
Wij kregen Joy in 1993 en Kaya kwam in 1995. Twee echte gezinshonden. Lief, trouw, eigenwijs en een beetje lomp. Ze waren allebei enorm gericht op mijn vader. Waar mijn vader was, waren de honden. Ze gingen overal mee naar toe en gingen vanaf 2002 zelfs in de weekenden en vakanties mee varen. Joy overleed in 2007. Kaya leefde nog toen mijn vader overleed. Die heeft dagenlang op mijn vader liggen wachten. Bij ieder Volkswagen busje die ze hoorde dacht ze dat mijn vader eindelijk thuis kwam. Na mijn vaders overlijden ging Kaya snel achteruit en overleed ze in 2009.
Een paar weken voordat mijn vader overleed hadden we net samen Saar uitgezocht. Een pittig Bull Terrier pupje waar mijn vader reddingswerk mee zou gaan doen. Helaas mocht dit niet zo zijn. We haalden Saar een paar dagen na mijn vaders crematie op. Wij hadden helaas niet de energie die Saar nodig had. Mijn zus heeft ontzettend haar best gedaan, maar Saar verdiende een huis waar ze de aandacht kon krijgen die ze nodig had. We vonden voor Saar een geweldig nieuw gezin, waar wij contact mee konden houden. Daar heeft Saar een geweldig leven gehad met nog een Bull Terrier.
Als je zo gewend bent aan een hond om je heen mis je die echt als je er geen één (meer) hebt. Tim is echter geen honden gewend en mistte deze dus ook niet. Ik kon praten als Brugman, maar een hond kwam er niet in. Gelukkig wilde Tim best op zijn vrije dag voor een hond zorgen. waardoor mijn moeder op haar werkdagen opvang had voor een hond. En toen besloot zij om voor een Labradoodle te gaan.
Op 30 oktober 2017 werd Loet geboren. En alsof het zo had moeten zijn mochten we hem op 18 december ophalen, mijn vaders sterfdag. En net als ik kreeg Liv haar eerste hond op haar tiende. Inmiddels is Loet alweer meer dan 4 jaar bij ons en een deel van ons gezin. Een vriendje voor ons allemaal!
