Ik kijk 10 minuutjes van de tour en ga weer in de benen. Ik lees 2 bladzijden uit mijn boek en vraag of de kinderen zin in fruit hebben. Ik pak mijn boek weer op, maar wanneer ik een halve bladzijde verder ben hoor ik de wasmachine piepen, ik ga het meteen maar even in de droger gooien en ophangen. De was uit de droger zet ik naast de bank om straks op te vouwen. Ik zet hem naast de mand met strijkgoed.. ook voor straks. En straks moet ik ook nog even de notulen voor het zeskamp van zaterdag uittypen. En ook wil ik straks het boodschappenlijstje voor mijn verjaardag gaan schrijven. En als ik dan toch aan het schrijven ben zal ik straks dan meteen de contactavond uitwerken?
Straks straks straks…. straks is het rustig. Rustig in mijn hoofd. Maar wanneer is het straks? Is straks vanavond of toch pas volgende week?
Nog xe9xe9n weekje en dan sluiten we het schooljaar af. Alles is onder controle en klaar. En toch… toch is er geen rust.
De vakantie komt als geroepen.