Ook gisteren hadden we een verjaardag. Dit keer van Rebecca. Ik wilde Liv tegen 3 uur voeden en dan heen gaan zodat we dat daar niet meer hoefden te doen. Ik heb haar naar bed gebracht en meestal wordt ze tegen half 4 wakker, dus ik was in de veronderstelling dat ik haar zou wakker moeten maken voor de fles….
Maar als ik iets denk, denkt Liv daar anders over…
Ze was al om half 2 wakker. Dat werd in ieder geval een uur rekken en daar had ik geen zin in. Dan maar plannen wijzigen (wat ben ik toch flexibel). Ik heb Liv in de kinderwagen gelegd en eerst met haar de stad in. Tegen 3 uur richting Rebecca gelopen.
En toen liep ik langs de fotograaf. Ik keek even naar Liv, leuk vestje aan en goed te spreken. De goede ingrediënten voor haar eerste pasfoto.
Wij op de kruk gaan zitten. Ik Liv zo vast houden dat ik niet te zien zou zijn en twee mensen achter de camera om haar aan het lachen te maken en in ieder geval de goede kant op te laten kijken.
En zie hier het resultaat! Ze mag meteen aan elke sleutelbos!
Wat een super foto hè!
Lachebekkie!!!!!
Ik kan nu ook wat makkelijker met haar pronken. Pak nu alleen mijn sleutels hoef niet eerst mijn agenda uit de tas te halen. Kzou zeggen maak geregeld een nieuwe dan houden wij onze sleutelhangers up to date!!!
xx
Leuke foto hoor!!
Veel plezier op wintersport!
Hopen dat jullie Liv niet te veel zullen missen!!
Groetjes Sylvia.
Hoi Tim en Nicolle,
Het is allemaal heel herkenbaar, jullie reaktie op "Zonder je kind een paar dagen op vakantie". Zelf heb ik dat ook gehad. Simon was ook nog maar 5 maanden, toen wij met jullie op wintersport gingen en Simon bleef bij Hans en Ina. Dacht alles perfect opgeschreven en geregeld te hebben.Belde Ina de tweede dag. Simon huilde op een bepaald tijdstip en wasniet te troosten. Was ik een voeding vergeten op te schrijven en had dat arme kind gewoon honger. Ik huilen, huilen, voelde mij een slechte moeder. Simon heeft het er nu nog wel eens over dat hij toen zo,n honger had!! Grappig om te zien dat vooeal jij Nicolle met hetzelfde gevoel weg gaat en hebt gehuild. Wel goed dat je toch gegaan bent. Zij kan jullie volgens mij op deze leeftijd nog niet echt missen. Als ze een paar jaar ouder is, is dat gevoel er wel. Leonie heeft ook bij je ouders geslapen. Heel gezellig natuurlijk. Ze belde 's middags of ze nog een nachtje mocht blijven. Uiteindelijk kreeg ik haar weer aan de lijn en huilde dat ze toch naar huis wilde. Ze had heimwee, zelfs naar Sander.
Nou, groetjes: Je tante uit Marokko ja die komt, ja die komt.