Slapen is belangrijk voor een kind. Wanneer een kind een goede nachtrust heeft gehad kan het vrolijk, alert en actief de dag aan.
Dit is het eerste stukje van een artikel dat ik las op www.mijnkind.com.
De mensen die ons goed kennen of mijn blogs al een lange tijd lezen weten dat dit voor ons niet altijd vanzelfsprekend is geweest. We hadden eerst van Liv een moeilijke slaper gemaakt en toen zij goed ging slapen stapten we bij Rev in dezelfde valkuil. Beide kinderen hadden al heel snel in de gaten dat zowel papa als mama niet van huilende kinderen houdt.
En zo zaten we eerst bijna een jaar iedere avond naast Liv totdat ze sliep en hebben we het bij Rev bijna anderhalf jaar volgehouden. Met hulp van de wijkverpleegkundige en heel veel doorzettingsvermogen en geduld van ons zelf vallen nu zowel Liv als Rev alleen in hun eigen bed zonder problemen in slaap.
Echter sinds een paar weken staat er steeds midden in de nacht een klein jongentje naast mijn bed. Speen in de mond, doekie in zijn ene hand en zijn kussen al in zijn andere.Wanneer ik hem weer rustig in zijn eigen bedje leg zet meneer het op een gillen en jammert dat hij bang is in het donker. Ons stoere mannetje durft in de zweefmolen, aait de grootste honden, glijdt zonder angst met zijn sleetje knetter hard de hoogste berg af, maar is bang voor de stofzuiger, als de bel gaat en dus ook in het donker.
En aangezien papa en mama niet van huilende kinderen houden en al helemaal niet van huilende kinderen midden in de nacht ligt meneer geregeld op het beste plekje in het huis. Midden in het grote bed met aan de ene kant zijn vader aan zijn zij en aan de andere kant zijn moeder op het randje.
Afgelopen week vond ik dat we een besluit moesten nemen. Bij Tim legde ik het volgende voor: Of we vinden het prima en accepteren dat we de komende jaren iedere nacht het bed met z’n drietjes delen of we pakken het nu consequent aan en brengen Rev ’s nachts met alle gevolgen van dien weer naar zijn eigen bed.
Tim vond het eerst genoemde niet zo heel vervelend, hij slaapt wel en laat zich niet zo makkelijk op het randje leggen. Ik zag eigenlijk meer in het tweede voorstel, maar zag daarbij ook op tegen een heel verdrietig jongentje midden in de nacht (en wat als hij echt heel bang is… is dan aanpak twee wel verantwoord?). We besloten het nog even aan te zien…
Toch sprak Tim hem voordat hij naar bed ging even heel streng van man tot man toe. Als het donker is moet je slapen en slapen doe je in je eigen bed! Je mag ’s nachts niet bij papa en mama in bed! En zo komt Rev de laatste dagen pas rond de klok van 6 met zijn kussen onder zijn arm bij mijn bed. Negen van de tien keer valt hij dan nog een uurtje in slaap totdat zijn zus om 7 uur zich bij mijn bed meldt.
Inderdaad 7 uur! Niet dat ze altijd tot 7 uur slaapt, maar een eigen wekker doet wonderen. Onder de kerstboom kreeg ze een digitale wekkerradio. We maakten de afspraak dat ze eruit mag als de 7 vooraan staat en als je met Liv een afspraak maakt weet je zeker dat het goed komt!
En zo komen Liv en Rev eigenlijk iedere nacht aan de 11 á 12 uur slaap die voor een peuter/kleuter nodig zijn. En je weet het hè… wanneer een kind een goede nachtrust heeft gehad kan het vrolijk, alert en actief de dag aan. En hun moeder ook!
Zelfs op vakantie…
Slaap lekker tot het gerinkel van de wekker…
Ik heb er niets op tegen al slaap je tot half negen uhhh… zeven!