De Bull terrier was echt papa’s ras. Hij vond ze mooi en wij zijn er in de loop der tijd aan gewend geraakt. Totdat wij (en vooral mama) zo gewend waren dat er één mocht komen.
Joy, een zwart/ witte was onze eerste. Haar hebben we in de zomer van 2007 in moeten laten slapen. Ouderdom kwam voor haar met gebreken en na 13 jaar was ze op.
Kaya, een bruine, kregen we twee jaar na Joy. Op dit moment is Kaya ook 13 jaar en komen er ook steeds meer gebreken. Niemand hier thuis durft de knoop door te hakken wat betreft haar leventje. We weten eigenlijk allemaal dat dit het einde voor haar is. Ze plast in huis, is bijna blind, heeft overal jeuk, heeft haar evenwicht niet meer onder controle en dan wordt ze ook nog steeds magerder. De dierenarts heeft ons al toegezegd dat ze komt als wij er aan toe zijn, ook zij ziet dat Kaya op is! Maar wij stellen dat telefoontje nog even uit….
En toen kwam Saar! Papa, mama, Aïsha en ik zochten Saar met z’n viertjes uit, twee weken voor papa’s ongeluk. Het was een geweldige dag, waar we als gezin heel erg van hebben genoten, we hebben erg veel lol gehad die dag! Ik kijk met heel veel mooie gevoelens terug op die dag, het is achteraf een hele speciale zondag geworden.
Wat we aan die zondag overhielden is… Saar!
Papa zei altijd: Ik vind ze mooi omdat ze zo lelijk zijn!
Ik vind ze gewoon mooi!
Oordeel zelf maar…
Saar, jij bent hier om ons af te leiden
afleiden, zodat we niet verder weg glijden.
Als ik in je mooie, ontdeugende oogjes kijk
zie ik daar in de verte ergens mijn eigen vader, Rijk
Ik voel me Rijk, omdat we jou samen hebben uitgezocht
en dat ik weet… papa had jou ook gekocht
papa wilde jou zoveel goede dingen leren
zou je met hem erbij ook gaten hebben gebeten in onze kleren?
Je bent een ontdeugende hond, maar ook zo lief en zacht
ik weet zeker dat papa vanuit de hemel naar ons lacht!
