Het verschil tussen rust en rust…
Rev is alweer 1o dagen oud. We zijn alweer bijna een week samen thuis. Vandaag was dan ook de laatste dag dat de kraamverzorgster er was. Ik heb het in haar en die van de stagiaire haar bijzijn erg rustig aan gedaan. Heb echt op bed gelegen en mij rustig gehouden. Dat was voor mij een hele opgave, maar stiekem ook wel aangenaam…
Alles wordt voor je gedaan. ’s Morgens ontbijt op bed. Voor dat je het weet hoor je de wasmachine en de stofzuiger hun werk alweer doen. Heerlijke fruithapjes en de visite wordt bediend. En toch heb ik nu het achter de rug is het gevoel dat ik rust heb.
Gewoon omdat ik weer baas in eigen huis ben. Ik weet welke kleren er schoon zijn, wat er in de kast ligt en wat er nog moet gebeuren. Voor een controlefreak als ik wel zo prettig. Dus vanmiddag toen ik met mijn twee minimensjes alleen in huis was, heb ik eerst een ronde door het huis gemaakt. Even het overzicht krijgen.
Daarna kon ik rustig rusten!
En als je dan na anderhalve week weer lekker bij mama aan tafel zit met een bordje patat voor me valt er een spanning van mij af. De klus is geklaard. Of zoals papa zou zeggen…
DE GEIT IS GEMOLKEN!!!
De schuilplaats is ingeleverd, ik moet het zelf weer gaan doen. De hormonen zijn nog niet helemaal uit mijn lichaam wat resulteerd in heel, heel veel tranen. Gelukkig heb ik zelfs in deze hele mooie maar moeilijke tijd ervaren dat er zoveel mensen om ons heen staan waar ik mijzelf bij kan zijn. Waarbij ik kan lachen en kan huilen… en als ik dan huil, huilen ze lekker met mij mee…
En als ik dan even niet weet hoe ik moet stoppen dan kijk ik gewoon even naar mijn geluk… en voel ik mij de koning te RIJK!
