Afgelopen nacht toen ik al uren had geslapen kroop Tim naast mij op het matras. Niet in bed, want we slapen inmiddels allemaal al op een matrasje op de grond.
Omdat ik er al uren op had zitten/liggen en Tim net terug was van de korfbal kwamen we aan de klets. Dat geklets werd een serieus gesprek. Zijn wedstrijd was namelijk gelijkspel geworden. Die avond was er echter bij een andere club uit de korfbalwereld die ook een plekje in ons hart heeft een vervelende afloop van de wedstrijd geweest. Wat ik er van begreep was er in de laatste minuut het winnende doelpunt gescoord. Deze werd echter afgekeurd waardoor er uiteraard een pittige discussie volgde van trainer met scheidsrechter. Korfbal is een spel en een spel wil je winnen, wanneer deze winst je ten onrechte wordt ontnomen ben je daar boos over. Tussen boos en kwaad zit alleen wel een verschil.
Helaas zag de NOS dit verschil niet. Zij hebben in het 6uur journaal en het sportjournaal het verhaal behoorlijk uit zijn verband getrokken. Zij melden dat de felle discussie die er na de wedstrijd plaats vond zich afspeelde terwijl de spelers van de wedstrijd erna klaar stonden voor de minuut stilte die ook in de korfbalwereld werd gehouden voor de overleden grensrechter. Er wordt op de achtergrond echter nog uitgebreid warm gelopen door de eerste teams…..
Tim en ik kwamen er over in gesprek. Want waar gaat het nu eigenlijk allemaal om?
Naar mijn idee gaat het hier niet over sport. Het gaat over respect in het algemeen. Want waar wordt er nog wel respect getoond? Kijk eens op straat, in het verkeer, in de winkel, op school…. Overal is het lastig om te accepteren wat een ander vindt. Het omzien naar een ander blijkt heel lastig als het ook gaat om ons zelf. Want als we als kind altijd het gevoel hebben gekregen zelf de belangrijkste te zijn is het later erg lastig om jezelf niet altijd op de eerste plaats te zetten. “Wij”, de maatschappij, voedt zijn/haar kinderen naar mijn idee veel al op tot prinsjes en prinsesjes. Ouders nemen het vaak hoe dan ook voor hun kind(eren) op. Waar je vroeger nog eens een keer straf kreeg als je op school straf had gehad, komen de ouders nu eerst maar eens op school om verhaal te halen en 9 van de 10 keer kan het verhaal zo gedraaid worden dat de gene die het respect verdient dat wederom niet krijgt. Het gaat in die gevallen niet om gelijk of ongelijk, maar wel over respect voor de leerkracht. Of de politieagent, de brandweerman, het omaatje in de bus, de automobilist op de invoegstrook, de scheidsrechter, de grensrechter.
Gelukkig gaf de korfbalscheidsrechter zelf al heel goed aan dat hier sprake was van respect over en weer. En als we nu allemaal met dat respect “onze” kinderen opvoeden zetten we naar mijn idee al een stap in de goede richting.
Een nachtelijk gesprek die uiteraard veel meer kanten kent. Die op veel meer manieren uitgelegd kan worden. Die we op veel meer manieren kunnen belichten. Ik zie het natuurlijk ook niet alleen maar zo zwart wit als beschreven. Maar ik wil hiermee wel zeggen dat het ook erg goed is om naar ons eigen gedrag te kijken. En dat zal ik dan ook zeker proberen te blijven doen.
Voor vandaag, fijne zondag!
