En daar ligt hij op het aanrecht! Na tientallen negatieve zelftests is daar de eerste test met twee streepjes.
Het is zaterdagavond 22.15 uur als Rev zegt dat hij het koud heeft. Als ik hem aankijk zie ik een rood koppie. “Heb jij koorts?” vraag ik. Dat blijkt het geval, 39+ zelfs. En dus doen we ook maar meteen een zelftest. Op de uitslag hoeven we niet lang te wachten. Het is al snel duidelijk, positief.
Rev is meteen van slag. Hij is die dag op de korfbal geweest. Heeft zijn neefjes en nichtjes geknuffeld. En oma, straks heb ik oma besmet. Pas rond 1.00 uur valt hij in slaap.
De volgende dag test de rest van ons gezin negatief. We bellen en appen de mensen die Rev de dagen daarvoor gezien heeft en sturen een mail naar school. En we zijn vooral lief voor Rev, want die is er toch echt wel ziek van.
Gelukkig mag ik de maandag thuis blijven om voor Rev te zorgen. We testen allemaal weer negatief en voelen ons goed, maar zijn toch extra voorzichtig.
Als ik dinsdagochtend uit bed kom ligt Tim zijn zelftest op het aanrecht. Hij weet dat ik graag wil dat we nu iedere dag preventief testen en dat heeft hij gedaan. Hij bleek alleen te weinig geduld te hebben, want toen ik om 7.15 uur de keuken binnen liep constateerde ik echt 2 streepjes. Ik vroeg Liv het te checken en na haar bevestiging heb ik toch Tim maar gebeld.
Die was inmiddels al in Bergentheim en was niet echt blij met mijn telefoontje. Terwijl Tim terug naar huis reed deden Liv en ik ook onze test. Allebei negatief, girlpower was onze conclusie.
Omdat ik de volgende dag “gewoon” aan het werk moest wilde ik ’s middags even naar school. Ik deed voor de zekerheid nog snel een test (check, check, dubbel check!), weer negatief. En dus kon ik gaan voorbereiden voor de woensdag en alles goed klaar leggen mocht ik toch positief testen in tussentijd. Ik was er niet helemaal gerust op.
Daarna reed ik door naar de apotheek en kocht een paar medische mondkapjes, zodat ik zo veilig mogelijk voor de klas zou kunnen staan. Bij de apotheek kwam ik mijn tante tegen. Die vroeg zich af of ik mij niet even moest temperaturen omdat ik flink kleur op mijn wangen had. Thuis haar advies opgevolgd, 38,1. Geen paniek, even afwachten.
Een paar uur later had ik al bijna 40 graden koorts en deden mijn ledematen echt pijn. Toen heb ik nog maar een derde zelftest voor die dag gedaan. En die bleek positief. In 4 uur tijd veranderde mijn test van negatief naar positief en was ik echt ziek. Nummer 3 in huis!
Inmiddels waren Rev zijn klachten alweer bijna verdwenen en namen Tim en ik ieders een hoekje van de bank in beslag. We hebben ons alle drie even anderhalve dag echt ziek gevoeld, maar knapten ook best snel weer op.
En als de ergste klachten dan achter de rug zijn begin je te tellen. Hoeveel dagen moeten we nog? Helaas zeiden de brief, de quarantaine-check pagina en de mevrouw van de GGD allemaal hetzelfde. Tot en met dinsdag zit ik nog binnen. En dat is best een opgave moet ik heel eerlijk bekennen. Ook mijn energieke gezin stuitert af en toe in het rond.
Gelukkig hebben we heel veel lieve mensen om ons heen en hoeven we echt niet te verhongeren. Iedere dag wordt er wel iets lekkers gebracht en worden we verwend met chocolade, broodjes en eigen gemaakte baksels.
En Liv? Die is nog steeds negatief! Maar probeert met ons positief te blijven!
