Zes uur en klaar wakker!
En dat op mijn eerste vakantiedag….
Na een paar flink drukke projectweken op school komt de vakantie weer als geroepen.
Hoop dat ik de boel deze week een beetje op een rijtje krijg.
Ik ken mijzelf de laatste maanden niet terug als het om orde en rust gaat.
Ik heb echt pittigere tijden gekend toen de kinderen nog echt klein waren, we iedere nacht slecht sliepen en mijn lijf volledig vol verdriet zat. En toch vergat ik toen zelden iets.
En nu? Liv en Rev zijn groter en makkelijker en we slapen bijna alle nachten prima. Mijn lijf kent nu naast het verdriet steeds vaker ook het gevoel van blijdschap en voldoening. En toch vergeet ik zo ontzettend veel. Het lijkt wel of de slapeloze nachten en het verdriet mijn geheugen hebben aangetast.
Zo kreeg ik 1e Paasdag een telefoontje met de vraag waar ik bleef…. Ik was de oppasdienst van de kerk vergeten! Niets voor mij, maar toch gebeurt het.
Zo kom ik steeds vaker ’s morgens beneden en zie ik dat ik de avond er voor geen brood uit de vriezer heb gelegd en de vaatwasser ook niet heeft gedraaid.
Zo kom ik mensen tegen die jarig zijn (geweest) of waarvan iemand uit het gezin die dag jarig is en die ik niet feliciteer en ook geen kaartje heb gestuurd.
Zo vergeet ik mensen te vragen naar belangrijke gesprekken die zij hebben gehad, waaronder sollicitatie gespekken en afspraken bij de (huis)arts.
Zo vergeet ik ook dingen met Tim, mijn moeder en zus te overleggen. Dingen die belangrijk zijn voor de opvang van de kinderen.
Zo vergeet ik bij het doen van de boodschappen zeker een kwart en……
vergeet ik zelfs water in de vaas van de bloemen te doen!
Zomaar een greep uit mijn vergeetachtigheid in het leven van alle dag.
Ook op school vergeet ik collega’s meteen terug te mailen en dingen meteen te noteren. Ik zie de dingen wel staan en lees ze wel, maar het lijkt wel of ze niet tot me door dringen. Ze geven niet dat seintje naar mijn hersenen die zeggen ACTIE!
Er zijn vast mensen die vinden dat het wel meevalt. Mensen die altijd zo functioneren. Het valt misschien ook wel mee, maar het hoort niet bij mij! Het past niet bij mij! Ik vind het uitermate vervelend en baal er van!
De afgelopen weken probeer ik het zoveel mogelijk op te vangen door herinneringen in mijn telefoon te zetten. Wanneer “ik heb tranen gelachen” van Guus Meeuwis klinkt denk ik “wat moest ik nu weer niet vergeten?”.
Voor de komende week heb ik een lijstje gemaakt met wat ik welke dag niet moet vergeten. Ik hoop dat ik het deze week weer een beetje op orde krijg in mijn kop. Rust! Er moet veel, maar ik kan ook veel! Goed plannen, vooruit kijken en organiseren!
Maar eerst RUST! Tot rust komen in de vakantie, doen waar de vakantie voor bedoeld is.
Voor iedereen die ook het geluk heeft van een meivakantie, fijne vakantie!
Voor alle anderen, fijn koninginnedagweekend!