Over het onderwerp van dit stukje schreef ik ooit al eens een klein stukje. Dat het daarbij gebleven is kwam door mijn twijfels over het schrijven op mijn blog over dit onderwerp, namelijk…
POEP!
Maar misschien kwam het nog wel meer omdat ik toch het gevoel heb dat het ergens de privacy van mijn meisje schendt.
In de Deze Week Zag Ik… (12) schreef ik er toch over omdat schrijven mij oplucht en er voor zorgt dat ik alles op een rijtje krijg. Op dat moment hoorde er ook nog een mooie tekening bij waardoor hij goed in de rubriek pastte.
Vandaag zijn we weer een stapje verder gekomen in het proces.
Vorige week waren we namelijk weer eens bij de huisarts om te vragen om advies. Wat is toch in vredes naam verstandig? Wij weten het niet meer was de duidelijke boodschap die ik af gaf.
De huisarts in opleiding gaf het advies om Liv echt niet meer in de luier te laten poepen. We moesten haar drie keer per dag op het toilet zetten en dan 5 keer laten persen, 5 minuten blijven zitten en dan weer 5 keer persen. Ondertussen moesten we het gezellig houden met een boekje of liedjes zingen. Ik liet de dokter het ook nog even heel duidelijk tegen Liv zelf herhalen. Liv had de boodschap begrepen. Daarbij kregen we een drankje om er zeker van te zijn dat de ontlasting niet dik werd en het poepen dus echt geen pijn kon doen.
Die dag probeerde Liv meerdere keren te poepen op de wc. Zo ook net na het eten. Ik pakte een stoel, "we" persten 5 keer en ik begon met het vertellen van een zelf bedacht verhaal. En naar mate het verhaal vorderde zag ik aan Liv dat ook haar aandrang erger werd. En zo lukte het Liv voor het eerst sinds maanden om te poepen op de wc, FEEST! Al zag ik ook een overstuur meisje met dikke tranen…
Zou dit het zijn?
De dag erna probeerden we het weer, maar het lukte niet. Ook zaterdag zaten we regelmatig op de wc omdat ik aan haar zag dat ze moest. Liv wilde het echter echt niet proberen, op het toilet was het een groot drama. De hele warme zaterdag had Liv het koud en klaagde ze over buikpijn. Tijdens het avond eten wilde ze niets hebben. Voor de verandering probeerde Tim het nu eens…
Het was duidelijk! Dit meisje was hardstikke bang om op de wc te poepen, maar moest toch zeker echt. Na even kort te hebben overlegd besloten we Liv een luier om te doen. Ze had echter echt even onze duidelijke goedkeuring nodig, want de dokter had toch gezegd dat…
Maar gelukkig lukte het al snel. Had ze het niet meer koud. Was de buikpijn over. En trok de angst van haar gezicht weg.
Na de Pasen meteen de huisarts weer gebeld met de mededeling dat dit toch echt niet de manier was. Gelukkig hoefde ik niet veel uit te leggen. Na een kort overleg werd er besloten Liv door te verwijzen.
En zo haalde ik vandaag de verwijsbrief bij de huisarts op en maakte een afspraak bij het ziekenhuis in Meppel die een speciale PIPO Poli hebben. Deze specialisten weten waarschijnlijk wel hoe we dit probleem (want dat is het inmiddels) moeten aanpakken. De afspraak staat gepland op 10 juni. Tot die tijd moeten we alvast proberen Liv te laten zitten op de wc met een luier om terwijl ze poept. Wanneer dit lukt zouden we een gat in de luier kunnen knippen. Toen ik het vanmiddag probeerde zij Liv:
"Uhm mama…. ik vind dit een beetje een gek plannetje…"
Het meisje is echt niet gek… we kunnen haar dus ook echt niet voor de gek houden…