Pasen is een nieuw begin, begin van nieuwe dromen.
Dit is een zin uit een Paasliedje dat ik zing met de kinderen op school. En we zingen meer liedjes met allemaal dezelfde inslag natuurlijk. Dit jaar gaat het vooral over vlinders. Erg mooie liedjes die ik anders uit volle borst mee zou zingen, maar waar ik mij nu even in mijzelf terug trek… En er zelfs stiekem onder werktijd toch verdrietig van word.
Want als dit de tekst is… dan wordt zingen echt moeilijk…
Huil jij om een vriend,
kun jij niet meer zingen?
Word je overspoeld door gemis?
Moet je het nu doen
met herinneringen
aan iemand die er niet meer is?
Na kerst en oud en nieuw wordt het Paasfeest het eerste "feest" in ons gezin zonder papa. Het is bijna vier maanden geleden en toch beleef ik het dagelijks als de dag van gisteren. Daarom is zingend door het leven gaan nog steeds geen optie. Er zijn dagen dat het beter gaat, alleen vraag ik mij dan af… wanneer wordt beter "goed"?
Deze Pasen wordt dan ook niet gezellig eieren eten en lekker brunchen samen. Maar om niet te verpieteren en er toch maar weer het beste van te maken hebben we ze maar vol gepland. Zondag gaan de mannen fietsen op de Lemelerberg en de vrouwen en kinderen gaan mee om daar te wandelen. We nemen van allerlei lekkers mee om er toch een beetje een "feest" van te maken. Maandag gaan we met Arriët en Sander, Simon en Leonie naar de Dierentuin en maken we er "gewoon" een leuke dag van. En zo worden de Paasdagen vast wel leuk… jammer genoeg net niet zo leuk als dat het ooit was!
Ik houd mij maar vast aan het refrein van boven genoemd liedje…
Kijk naar de vlinders,
en geloof: dat heeft zin!
Vlinders zijn beeld
van een hoop op nieuw begin.
Dus als ik nu een vlinder zie (maandag in de vlindertuin)… denk ik fijn even aan papa!
